توسعه همكاري فناورانه دانشگاه و صنعت با بكارگيري درس آموخته ها و تجربيات موفق جهاني

با توجه به برنامه‌هاي توسعه علمي در سال‌هاي اخير، رشد قابل توجه توليدات علمي در كشور رخ داده است، ولي آنچه كه مي‌تواند اين رشد را به توسعه پايدار كشور گره بزند، بكارگيري و تجاري‌سازي اين دستاوردهاي علمي در جهت تعالي جامعه است. جامعه داراي صنعت پيشرو و دانش‌محور، نياز به هدف‌گذاري و درك درستي از گروه ‌هاي مؤثر دارد. نحوه همكاري بين دانشگاه و صنعت، تعريف نقش‌هاي هر طرف و نكات كليدي جهت مؤثر واقع شدن روابط، اهميت زيادي دارند. براي اين منظور استفاده از تجارب نهاد‌ها و دانشگاه‌هاي برتر پيشرو خارجي و مدل‌هاي اجرايي آن‌ها و مهم‌تر از همه، فكري كه در پشت اجراي اين طرح‌ها قرار داشته است، شاخص مهمي براي سياست گذاري و هدف گذاري دانشگاه هاي داخلي خواهد بود. اين پژوهش از منظر هدف كاربردي است چرا كه نتايج آن هم براي صنعت و هم براي دانشگاه ها كاربردي است و مي تواند زمينه افزايش تعاملات دو طرفه دانشگاه و صنعت را فراهم كند. روش جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش مطالعات كتابخانه اي و از نوع فراتركيب است و تمركز اصلي پژوهشگران بر بررسي مطالعات كاربردي است كه تعامل موفقيت آميز صنعت و دانشگاه ها را در پي داشته است. نتايج حاكي از اين بود كه جهت افزايش تعاملات دانشگاه با صنعت بايد بر هفت عامل ۱ شناخت فعاليت‌هاي داخلي ۲ اقدامات مشترك ۳ ارتباط هاي مؤثر با بخش صنعت ۴ ارتباط با شركت‌ها و نهادهاي دولتي ۵ ارتباطات بين‌الملل ۶ كارآفرينان و كسب‌وكارهاي نوپا ۷ مسئوليت اجتماعي و ارتباط با جامعه، تمركز شود.