فضاي شهري هيبريدي و پديده شهروند دايكاتومي در قرن بيست و يكم نمونه مورد مطالعه: شهر تهران

اهداف و زمينه‌ها: امروزه فناوري به‌عنوان جز جدايي‌ناپذير از زندگي، شهرها را تحت‌ تاثير تغييراتي بنيادين و كاركردي قرارداده و به نوعي ويژگي نوين آنها در قرن بيست‌ويكم شناخته مي‌شود. اين دگرگوني‌ها فضاي زندگي را دوگانه و به تبع آن شهرونداني با‌ رفتاري متفاوت را به‌وجود آورده‌ است. به بيان ديگر فضاي شهري هيبريدي، شهروند دايكاتومي با عملكرد دوگانه واقعيمجازي را خلق كرده است. اين پژوهش به دوگانگي فضاييعملكردي شهروندان در شهر تهران به واسطه دنياي مجازي و دنياي واقعي مي‌پردازد.روش‌شناسي: پژوهش از نظر ماهيت و هدف، كيفي و كاربردي است. جمع آوري داده‌ها علاوه بر مطالعات ميداني و اسنادي، از طريق پرسشنامه آنلاين به صورت تصادفي ساده صورت گرفته است. از آنجا كه جامعه مورد مطالعه شهر تهران از نظر محدوده و جمعيت براي اين پژوهش نامحدود بوده در نتيجه تعداد نمونه بر اساس فرمول كوهن 559 عدد تعيين گرديد كه جهت اطمينان بيشتر 660 پرسشنامه از 22 منطقه تكميل شده‌است. روايي پرسشنامه از طريق 35 عدد پرسشنامه آزمون و پايايي بر اساس آلفاي كرونباخ سنجيده شد. يافته‌ها: همبستگي و رابطه معناداري ميان متغيرهاي پژوهش وجود دارد؛ ارتباط تعاملات اجتماعي و كالبد شهري اولويت بيشتري نسبت به فناوري دارند در نتيجه همين امر تاكيدي بر تعامل شهروند با شهر در عصر فناوري است؛ به عبارت ديگر فناوري نقش حلقه واسط و تسهيل‌گر ارتباطي را بازي مي‌كند.نتيجه‌گيري: بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه از تعامل متقابل سه عنصر اصلي شهر(كالبد)، شهروند و فناوري، پديده شهروند دايكاتومي و فضاي هيبريدي در تهران رو به فزوني است.