تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر سطح فريتين سرمي، شاخص هاي گلايسميك و ليپيدي زنان مبتلا به ديابت نوع دو

زمينه و هدف: مطالعات اخير نشان مي‌دهد كه افزايش ذخاير آهن بدن با افزايش شيوع عدم تحمل گلوكز و ديابت نوع ۲ همراه است. فريتين مهمترين پروتئين ذخيره‌كننده‌ي آهن در بدن است كه براي ارزيابي اختلالات متابوليسم آهن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر سطح فريتين سرمي، شاخص‌هاي گليسمي و ليپيدي در زنان مبتلا به ديابت نوع ۲ بود. روش بررسي: تعداد ۲۰ نفر از زنان ديابتي با دامنه سني ۵۵-۴۵ سال به‌طور داوطلبانه انتخاب و به دو گروه تجربي(۱۰ نفر) و كنترل(۱۰ نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي در برنامه‌ي هشت هفته‌اي تمرين هوازي، با تواتر سه جلسه در هفته، هر جلسه به مدت ۶۰ دقيقه و با شدت ۶۵-۵۵ درصد ضربان قلب ذخيره شركت كردند. گروه كنترل در مدت مداخله در هيچ فعاليت ورزشي شركت نكردند. فريتين سرمي، شاخص‌هاي گليسمي و ليپيدي قبل و بعد از هشت هفته، بررسي و سپس داده‌ها با نرم افزار SPSS تحليل شدند. يافته‌ها: در گروه تجربي فريتين(۰/۰۱۲=P)، انسولين(۰/۰۰۴=P)، گلوكز ناشتا(۰/۰۴۱=P)، شاخص مقاومت به انسولين(۰/۰۱۲=P)، كلسترول كل(۰/۰۴۱=P) و تري‌گليسريد(۰/۰۰۵=P) به‌طور معناداري كاهش يافتند؛ از طرفي ليپوپروتئين پُرچگال به‌طور معناداري افزايش يافت(۰/۰۱۲=P). همچنين نتايج نشان داد كه تغييرات فريتين(۰/۰۰۲=P)، انسولين ناشتا(۰/۰۱۴=P)، شاخص مقاومت به انسولين(۰/۰۰۱=P) و تري‌گليسريد(۰/۰۱۰=P) بين دو گروه تجربي و كنترل از نظر آماري معنادار بود. نتيجه‌گيري: زنان مبتلا به ديابت نوع ۲ مي‌توانند از برنامه‌ي تمرينات هوازي با شدت متوسط براي بهبود پروفايل ليپيدي و وضعيت گلايسمي و همچنين اختلالات متابوليسم آهن سود ببرند.