We Have to Live Till We Die

تا لحظه مرگ بايد زندگي كنيم

كدام موضع اخلاقي در شرايط آشفته امروز، يعني: بحران سلامت، گرمايش زمين، منازعات اقتصادي و...، مناسب است؟ نكته اول اين است كه هر متخصصي كه با وظيفه خاصي كه توسط صاحبان قدرت به او تحميل شده است، سروكله مي زند، به طور خوشايندي از بستر گسترده اجتماعي فعاليت خود غفلت مي ورزد. دوم اين است كه روشنفكران به اصطلاح راديكال، كسانيكه نظم موجود را از يك موضع اخلاقي بالاتر نقد مي كنند، به خوبي آگاهند كه نقدهايشان هيچ آثار عملي ندارد. پس، بعد از خلاصي از توهمات يك موضع انتقادي كاذب، ما چگونه بايد زندگي كنيم؟ نه فقط با پذيرش واقعيت مان؛ افسون شدن با پايان تمدن مان، ما را تماشاگراني قرار خواهد داد كه به طور ناخوشي از فروپاشي حالت عادي لذت مي برد. يك راه برون رفت از اين بن بست در خطي از آهنگ يك گروه راك آلماني اشاره شده است: «ما بايد تا زمان مرگ زندگي گنيم». ما بايد عليه همه گيري و ديگر بحران ها بجنگيم نه با عقب كشيدن از زندگي؛ بلكه به يافتن راهي به سوي زندگي با تمام قوت. آيا امروز چيزي زنده تر از اين وجود دارد كه ميليون ها مراقب سلامت، با آگاهي كامل، زندگي خود را هر روزه به خطر مي اندازند؟ بسياري از آنها مرده اند؛ اما آنها به محض مرگ زنده شده اند.

What ethical stance would be appropriate in today’s messy situation of health crisis, global warming, social and economic antagonisms, etc.? The first one is that of an expert who deals with the specific task imposed on him by those in power, blissfully ignoring the wider social context of his activity. The second one is that of pseudo-radical intellectuals who criticize the existing order from a comfortable morally superior position, well aware that their criticism will have no actual effects. How, then, are we to go on living after we get rid of the illusions of a false critical stance? Not just by accepting our reality: the fascination with the end of our civilization make us spectators who morbidly enjoy the disintegration of normality. A way out of this deadlock is signalled by a line from a song by the German rock band Rammstein: “we have to live till we die”. We have to fight against the pandemic and other crises not by way of withdrawing from life but as a way to live with utmost intensity. Is there anyone more ALIVE today than millions of healthcare workers who with full awareness risk their lives on a daily base? Many of them died, but till they died they were alive.