عنوان مقاله :
ارزيابي وضعيت اشتغال استان‌هاي ايران در پايان برنامه پنجم توسعه (به تفكيك اشتغال شهري و روستايي)
عنوان به زبان ديگر :
Assessment of the employment situation in Iran at the end of the Fifth Development Plan (The separation of rural and urban employment)
پديد آورندگان :
نظم فر، حسين دانشگاه محقق اردبيلي - گروه برنامه‌ريزي شهري، اردبيل، ايران , علوي، سعيده دانشگاه محقق اردبيلي - گروه برنامه‌ريزي شهري، اردبيل، ايران , عشقي، علي دانشگاه محقق اردبيلي - گروه برنامه‌ريزي شهري، اردبيل، ايران
كليدواژه :
اشتغال , برنامه پنجم توسعه , استان‌هاي ايران , مدل پرومته و گايا
چكيده فارسي :
نابرابري فضايي در اشتغال، امكان بروز فقر، بيكاري، حاشيه‌نشيني، مهاجرت و بي‌عدالتي را افزايش مي‌دهد. شناخت نابرابري‌هاي فضايي در جهت رفع و كاهش آن، در چارچوب محدوده جغرافيايي مختلف(كشور، استان، شهرستان و بخش) يك پيش‌نياز بسيار مهم براي حصول پايداري اقتصادي و پيشرفت يكپارچه كشور به شمار مي‌آيد. براين اساس پژوهش حاضر با هدف ارزيابي وضعيت اشتغال استان‌هاي ايران در پايان برنامه پنجم توسعه به تفكيك اشتغال شهري و روستايي انجام شده است. اين پژوهش با توجه به هدف تحقيق، درصدد پاسخ دادن به اين سؤال مي‌باشد كه آيا برنامه پنجم توسعه، اهداف مورد نظر در زمينه اشتغال(كاهش نابرابري بين شهر و روستا) را محقق ساخته است يا نه؟ جهت پاسخ به سؤال از 11شاخص عمده اشتغال براساس آمارگيري نيروي كار در سال 1394 و مدل PROMETHEE V و GAIA استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در اشتغال شهري استان‌هاي يزد، تهران، كردستان، و سمنان با بالاترين Phi در وضعيت بسيار مطلوب و استان‌هاي فارس، سيستان و بلوچستان، كهكيلويه و بويراحمد، البرز، لرستان و كرمانشاه با كمترين Phi در وضعيت بسيار نامطلوب قرار دارند. همچنين در اشتغال روستايي استان‌هاي همدان، اصفهان و آذربايجان شرقي با بيشتر Phi در رتبه‌هاي برتر و استان‌هاي سيستان و بلوچستان، چهارمحال بختياري، هرمزگان و كهكيلويه و بويراحمد با كمتر Phi در رتبه‌هاي پايين‌تر قرار دارند. فاصله بين استان‌ها در اشتغال شهري و روستايي به ترتيب785/0 و 795/0 مي‌باشد كه نشان مي‌دهد نابرابري در اشتغال روستايي بيشتر از شهري است.
چكيده لاتين :
Spatial inequality in employment, the possibility of poverty, unemployment, marginalization, migration and increases injustice. Identify and reduce spatial disparities in order to fix it within the geographical area (country, province and city) an important prerequisite for achieving economic stability and integrated development of the country it comes. According to this, accordingly this study aimed to assess the employment situation in Iran at the end of the fifth development plan was designed to distinguish between rural and urban employment. For the purpose of this research study, to answer this question; is the Fifth Development Plan objectives in the field of employment has achieved? To reply to an examination of 11 major indicators of employment based on the labor force survey in 1394 PROMETHEE V and GAIA model is used. The results show the urban employment Yazd, Tehran, Kurdistan, and in Semnan, with the highest Phi and the provinces of Fars, Sistan and Baluchestan, Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad, Alborz, Lorestan and Kermanshah At least Phi in a very unfavorable situation. Also on rural employment in Hamedan, Isfahan and Azarbaijan with More Phi Top ranking and the provinces of Sistan and Baluchestan, Chaharmahal and Bakhtiari, Kohgiluyeh Boyer less Phi Hormozgan and are ranked lower. The gap between urban and rural provinces in employment by 0.785 and is 0.795 which indicates inequality in employment is more rural than urban. Due to the vast difference between the provinces terms of employment index, Fifth Development Plan failed to reduce inequality in employment.
عنوان نشريه :
جغرافيا (برنامه ريزي منطقه اي)
