چكيده فارسي :
سابقه و هدف: از طريق كاشت حلزون شنوايي مي‌توان اطلاعات مربوط به فركانس‌هاي بالا را براي بيمار قابل درك كرد كه معمولاً از طريق سمعك غيرممكن است. در اين راستا مطالعه حاضر با هدف مقايسه امتياز بازشناسي گفتار (WRS in WN: Word Recognition Score in white noise) در كودكان داراي كاشت حلزون در مقايسه با كودكاني انجام گرفت كه از سمعك استفاده مي‌كردند.
مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه مقطعي تحليلي، دو گروه 12 نفري از كودكان داراي پروتز كاشت حلزون و داراي سمعك كه در 50 جلسه توانبخشي شنيداري شركت كرده بودند، تحت آزمون‌هاي شنوايي زير قرار گرفتند: Tympanometry Pure Tone Audiometry (PTA), Speech Reception Threshold (SRT), Word Discrimination Score in Quiet (WD in Q) and in whiten noise (WD in wn).
آزمون WD in wn در دو سطح انجام شد؛ 1. در نسبت سيگنال به نويز (Signal to Noise Ratio; SNR) 5+ دسي‌بل كه شدت صداي گوينده معادل 60 دسي‌بل و شدت صداي نويز 55 دسي‌بل بود. 2. در نسبت سيگنال به نويز 10+ دسي‌بل كه شدت صداي گوينده 60 دسي‌بل و شدت صداي نويز 50 دسي‌بل بود.
يافته‌ها: در SNRهاي 5+ و 10+ دسي‌بل، ميانگين امتيازات WD in wn در كودكان داراي كاشت (به ترتيب 58 و 65 درصد) بيشتر از امتيازات كودكان داراي سمعك (به ترتيب 50 و 58 درصد) بود. بر اساس آزمون t، تفاوت امتياز WN in wn در نسبت =SNR 5+ دسي‌بل در كودكان داراي پروتز كاشت نسبت به كودكان داراي سمعك از لحاظ آماري معني‌دار بود (02/0P=). همچنين تفاوت امتياز WN in wn در نسبت =SNR 10+ دسي‌بل در بين دو گروه معني‌دار شد (03/0P=).
نتيجه‌گيري: دريافت پروتز كاشت حلزون به انضمام مشاركت در جلسات توانبخشي شنيداري مي‌تواند موجب تغييرات مؤثرتر و كارآمدتري در عملكرد شنوايي كودكان نسبت به سمعك شود و ميزان بهبودي درك گفتار در آن‌ها را بيشتر كند.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Cochlear implants make high-frequency information audible for patients, which is usually impossible using hearing aids. This study was conducted to compare cochlear implants with hearing aids regarding word recognition score in the presence of white noise.
Materials and Methods: In this analytical cross-sectional study, two groups of children with a cochlear implant or hearing aid (n=12 each) participated in 50 auditory rehabilitation sessions. The subjects were subject to hearing tests, namely Pure Tone Audiometry Tympanometry, Speech Reception Threshold, and Word Discrimination Score in Quiet and in White Noise (WD in WN). Word discrimination in white noise test was performed in two levels: 1) In signal-to-noise (SNR) ratio of +5 dB, with the speaker volume and noise intensity equal to 60 dB and 55 dB, respectively, and 2) In SNR ratio of +10 dB, with the speaker volume and noise intensity equal to 60 dB and 50 dB, respectively.
Results: According to the findings, in SNRs of +5 and +10 dB, the mean scores of WD in WN in children with implants (58% and 65%, respectively) were higher than those of children wearing hearing aids (50% and 58%, respectively). Based on the results of the t-test, the difference between WD in WN scores in the SNR ratios of +5 dB and +10 dB was significant in children with implant prosthesis compared to those wearing hearing aids (P=0.02 and P=0.03, respectively).
Conclusion: It can be concluded that receiving a cochlear implant, rather than hearing aids, along with participating in auditory rehabilitation sessions can lead to more effective and efficient changes in children's hearing function and increase their speech comprehension.
