مديريت و برنامه‌ريزي مجتمع‌هاي گردشگري روستايي در راستاي آمايش روستايي؛ مطالعه موردي روستاهاي استان كردستان

Management and Planning of Rural Tourism Complexes for Rural Preparation; A Case Study of Villages in Kurdistan Province

گردشگري(توريسم) روستايي يكي از راهبردهاي مؤثر براي توسعه پايدار جوامع روستايي محسوب مي‌شود كه البته نيازمند مديريت و برنامه‌ريزي علمي و استفاده از دستاوردهاي طرح‌هاي آمايش سرزميني است كه بايستي مقدم بر برنامه‌ريزي گردشگري(توريسم) روستايي انجام شوند. در ايران گردشگري روستايي به صورت علمي چندان مورد توجه قرار نگرفته كه يكي از دلايل آن ناشناخته بودن روستاها و انجام نشدن طرح‌هاي آمايشي در مناطق روستايي است. هدف اين مقاله تحليل مديريت و برنامه‌ريزي مجتمع‌هاي گردشگري روستايي در راستاي آمايش روستايي در روستاهاي استان كردستان است. سؤال اصلي مقاله اين است با توجه به مطالعه آمايش سرزميني مناطق روستايي استان كردستان بهترين راهبرد براي مديريت و برنامه‌ريزي مجتمع‌هاي گردشگري روستايي چه راهبردي است؟ اين مقاله با استفاده از روش سوآت انجام مي‌شود. گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي و ميداني انجام خواهد شد. نتايج مقاله نشان مي‌دهد كه گردشگري روستايي در كردستان داراي قوت‌ها‌(آب و هواي مطلوب، تنوع چشم‌اندازها، تنوع صنايع‌دستي، خوراك و مساكن و جنگل‌هاي بلوط) و نيز ضعف‌هايي‌(راه‌هاي دسترسي، محل‌هاي اسكان، سيستم‌هاي اطلاع‌رساني، امنيت، فرهنگ و امنيت) در داخل و است و در محيط پيرامون با فرصت‌ها‌(مرزي بودن، دوري از مراكز عمده جمعيتي در ايران، آلودگي و مشكلات محيطي شهرها، وجود تعطيلات مناسب در تقويم رسمي كشور‌) و بعضاً تهديداتي (هجوم ريزگردها، تهديدات امنيتي، قاچاق و فعاليت‌هاي سياسي و تروريستي گروه‌هاي معارض در كردستان عراق) نيز متوجه اين موضوع است.