عنوان مقاله :
رابطه افسردگي و اضطراب با نقش ميانجي فعاليت هاي جسماني بر پيامدهاي درمان افراد مبتلا به ديابت نوع 2؛ مدل سازي معادلات ساختاري
عنوان به زبان ديگر :
Relationship between Treatment Outcomes and Depression and Anxiety in Patients with Type 2 Diabetes Considering the Mediating Role of Physical Activity: A Structural Equation Modeling
پديد آورندگان :
اميني، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان - دانشكده علوم انساني - گروه روانشناسي , اسدي، جوانشير دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان - دانشكده علوم انساني - گروه روانشناسي , خواجه وند خوشلي، افسانه دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان - دانشكده علوم انساني - گروه روانشناسي , بهار، عادله دانشگاه علوم پزشكي مازندران - گروه داخلي - مركز تحقيقات ديابت , نجفي پور، حميد دانشگاه علوم پزشكي كرمان - گروه و مركز تحقيقات فيزيولوژي , ميرزازاده، علي دانشگاه كاليفرنيا سانفرانسيسكو ايالات متحده آمريكا - گروه اپيدميولوژي و آمار پزشكي
كليدواژه :
اضطراب و افسردگي , فعاليت هاي جسماني , پيامدهاي درمان , ديابت , بيماري قند
چكيده فارسي :
اختلالات روان شناختي شامل افسردگي و اضطراب مي توانند بر پيامدهاي درمان ديابت تاثير بگذارند، اما مسير اثر آن ها هنوز مشخص نيست. هدف پژوهش حاضر آناليز مدل ساختاري رابطه افسردگي و اضطراب با نقش ميانجي فعاليت جسماني بر پايبندي به درمان و سطح كنترل ديابت بود.
مواد و روش ها:
مطالعه حاضر با استفاده از داده هاي يك مطالعه كوهورت در شهركرمان انجام شد. گردآوري داده ها شامل پرسشگري (افسردگي بك، اضطراب بك و فعاليت هاي جسماني GPAQ) و آزمايش خون (HbA1c و FBS) بود. ابتلا به ديابت براساس سابقه پزشكي مشخص شد. پيامدهاي درمان شامل پايبندي به درمان وكنترل ديابت (اندازه گيري شده با HbA1c) بود. از مدل تحليل ساختاري (Structural Equation Modeling) براي آناليز استفاده شد.
يافته ها:
ﻓﺮاواﻧﯽ ﻋﺪم ﭘﺎﯾﺒﻨﺪي ﺑﻪ درﻣﺎن دﯾﺎﺑــﺖ 5/7 درﺻــﺪ و ﻓﺮاواﻧــﯽ ﺷﮑﺴــﺖ درﻣــﺎن 67/9 درﺻــﺪ ﺑــﻮد. اﺿــﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﯽ درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺪار HbA1c ﻓﺮد ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻌﻨﯽدار داﺷﺖ )0/156=P= 0/032 ،β(، ﮐﻪ 61 درﺻﺪ از اﯾﻦ اﺛــﺮ از ﻃﺮﯾﻖ اﺛﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ )0/096=β( و 39 درﺻﺪ آن ﺑﻪﻃﻮر ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ازﻃﺮﯾﻖ ﻓﻌﺎﻟﯿــﺖ ﺟﺴــﻤﺎﻧﯽ )0/060=β( ﺑــﻮد. اﺿــﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﺎ ﻋﺪم ﭘﺎﯾﺒﻨﺪي ﺑﻪ درﻣﺎن ﻓﺮد ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻌﻨﯽدار داﺷﺖ )0/093=P=0/001 ،β(،ﮐــﻪ 96 درﺻــﺪ از اﯾــﻦ اﺛﺮ ازﻃﺮﯾﻖ اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ )0/089=β( و 4 درﺻﺪ آن ﺑﻪﻃﻮر ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ازﻃﺮﯾﻖ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ )0/003=β( ﺑﻮد
استنتاج
با وجود خودگزارش دهي مطلوب پايبندي به درمان، حدود دو سوم از افراد، ديابت كنترل نشده داشتند. انجام مداخلات براي افزايش فعاليت جسماني مي تواند اثرات نامطلوب اضطراب و افسردگي بركنترل نامناسب قندخون را كاهش دهد.
چكيده لاتين :
Depression and anxiety affect the outcomes of diabetes treatment,
but, it is not yet completely understood how this happens. We used a structural model to assess the
relationship between depression and anxiety considering the mediating role of physical activity on
treatment adherence and diabetes control.
Materials and methods: The present study was conducted using the data of a cohort study in
Kerman, Iran. Data was collected using Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory, and Global
Physical Activity Questionnaire (GPAQ). Fasting blood sugar level and HbA1c levels were also
measured. Diabetes was diagnosed based on medical history. Treatment outcomes included adherence to
treatment and diabetes control (measured by HbA1c). Data analysis was carried out in Stata V15 applying
structural analysis model.
Results: Non-adherence to diabetes treatment was seen in 5.7% of the patients and treatment failure
occurred in 67.9%. Anxiety and depression levels in the past had a significant positive correlation with HbA1c
levels (β= 0.156, P= 0.032); 61% through direct effect (β= 0.096) and 39% through indirect effect via physical
activity (β= 0.060). Also, the findings showed a significant positive correlation between non-adherence to
treatment and current anxiety and depression levels (β= 0.093, P = 0.001); 96% through direct effect (β= 0.089)
and 4% through indirect effect via physical activity (β= 0.003).
Conclusion: Despite optimal self-reports of adherence to treatment, about two thirds of people
studied had uncontrolled diabetes. Interventions aiming at increasing physical activity can reduce the
adverse effects of anxiety and depression on poor glycemic control.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران