پيشينه دريانوردي در ايران

خليج فارس، جايگاه بشر اوليه بوده است و انسانهاي نخستين، براي اولين بار در اين دريا به قايقراني پرداختند. سپس هنر قايق سازي را همراه قايق هاي خود به آبراهها و درياهاي ديگر بردند و رمز كار را به همه انسان هاي ساحل نشين آموختند. نايب كنسول فرانسه در بوشهر، درباره بشر اوليه و قايق سواري او مي نويسد: «به طوري كه مشهور است، تاريخ بشر از كرانه هاي خليج فارس آغاز گشته است. بنابراين، خليج فارس اولين دريايي است كه انسانها روي آن با قايق هاي كوچك دريانوردي كرده اند. در هر حال اولين دسته انسان هاي دوران كهن (فينيقيان، بابليان، كلدانيان و سومريان) و نيز (يونانيان، ايرانيان و تازيان) در آبهاي خليج فارس كشتيراني كرده اند». ايرانيان پس از شناخت ساحل ها و بندرهاي نزديك خود و دستيابي به فن ساخت و برافراشتن بادبان، كان، قطب نما و عمق ياب، با قايق ها و كشتي هاي دست ساخته خود و با استفاده از شناورهاي ملتهاي تابعه و دوسته به سفرهاي طولاني دست زدند و از دهانه تنگه هرمز، راهي درياها و اقيانوس ها شدند و از يك طرف با پيمودن درياي عمان، اقيانوس هند و درياي چين، خود را به قاره هاي هند و آفريقا، سواحل چين و حتي جزاير ژاپن رسانيدند و از سوي ديگر، از راه درياي سرخ و عبور از تنگه داريوش، به مصر و درياي مديترانه و ديگر آبها و درياها راه يافتند و موجب شگفتي و اعجاب ملل ديگر شدند.