صرع اطفال و درمان آن از منظر طب سنتي ايراني

Pediatric epilepsy and its treatment from the perspective of Persian Medicine

مقدمه: صرع، اختلال غيرطبيعي سلول‌هاي عصبي است كه پس از سكته مغزي، دومين عامل بيماري‌هاي سيستم عصبي مركزي مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بازنگري نظرات طب سنتي ايران در خصوص بيماري صرع اطفال و استخراج گياهان دارويي در درمان آن مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين تحقيق يك مطالعه‌ي كتابخانه‌اي است. با استفاده از نرم افزار جامع نور و همچنين مطالعه و بررسي كتب منتخب طب ايراني، جستجوي كلماتي نظير گياهان دارويي، صِبيان، صرع، تشنج، نوزاد، طفل، شيرخوار و كودك به عنوان كليد واژه صورت گرفت. در نهايت جستجو در بانك‌هاي اطلاعاتي نظير PubMed ,Scopusو Google Scholar با عناوين ذكر شده انجام گرفته و مقالات جديدِ مرتبط نيز مطالعه شد. يافته‌ها: در منابع طب سنتي ايران، صرع، همراه با اختلال حس و حركت اندامها كه به صورت ناگهاني يا با نشانه‌هايي از قبيل ضعف، احساس فشار يا درد در معده، بي حسي در زبان، سردرد و فراموشي قبل از وقوع معرفي شده است. پرهيز از نگاه كردن به اجسام داراي حركتِ سريع، دَوَراني و برّاق، ايستادن بر مكان‌هاي بلند و در معرض باد، مطالعه‌ و دويدن طولاني و در صرع شيرخوار، اصلاح غذاي مادرِ شيرده و مواد غذايي لطيف توصيه شده و معتقدند اكثر موارد صرع پيش از بلوغ، با افزايش سن و تغيير در سبك زندگي بهبود خواهند يافت و بايد از لبنيات، گردو، كرفس و سبزيجات بجز پونه، بادرنجبويه، كاهو و كاسني منع شوند. از جمله گياهان معرفي شده مي‌توان به دارچين، انيسون، اسطوخدوس، گل‌گاوزبان، بادرنجبويه، سياه دانه، سنبل‌الطيب، مرزنجوش و زنجبيل اشاره كرد كه برخي از آنان در مطالعات آزمايشگاهي و باليني مورد بررسي قرار گرفته‌اند. بحث و نتيجه‌گيري: درمان‌ صرع در طب سنتي ايران بر اساس رفع علت بيماري و در طب نوين، با توجه به نوع صرع مي‌باشد. اطباي ايراني، سبب و عامل صرع را تنها مخصوص مغز نمي‌دانند. پژوهش‌هاي آينده‌نگر براي ارزيابي تعامل بين مادر، جنين و شرايط نوزادان كه در رفع وقوع صرع و تشنج نوزادي كمك مي‌كنند، ضروري به نظر مي‌رسد و توصيه‌ها و گياهان ذكر شده، ايده مناسبي براي تحقيقات آينده مي‌باشد.