مقايسه اثربخشي درمان فراشناختي و مواجهه‌سازي طولاني‌مدت بر كاهش علايم اضطراب و افسردگي در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه‌ (PTSD) مزمن ناشي از جنگ

Comparing the Effectiveness of Metacognitive Therapy and Prolonged Exposure Therapy on Reduction of Anxiety and Depression Symptoms in War Veterans with Chronic Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD)

زمينه و هدف: با توجه به شيوع بالاي علائم اضطراب و افسردگي در جانبازان، مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان فراشناختي به‌عنوان يك روش درماني جديد با مواجهه درماني طولاني ­مدت به عنوان يك روش درماني پيشنهادي و معمولي در درمان جانبازان جنگ با اختلال PTSD مزمن و علائم اضطراب و افسردگي آن‌ها به عنوان اختلالات همراه انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه به روش نيمه ­تجربي با گروه كنترل (در انتظار درمان) به صورت پيش‌آزمون و پس‌آزمون با پيگيري 3 ماه روي 57 نفر از جانبازان مراجعه كننده به برخي بخش‌هاي روان­پزشكي بيمارستان‌هاي نظامي شهر تهران اجرا شد. جهت انجام مطالعه، 17 نفر به گروه آزمايش 1 (دريافت‌كننده درمان فراشناختي)، 17 نفر به گروه آزمايش 2 (دريافت‌كننده مواجهه‌درماني طولاني‌مدت) و تعداد 23 نفر به گروه كنترل به صورت تصادفي تخصيص داده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل: فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL-M - ويرايش نظامي)، سياهه افسردگي بك (BDI-II)، سياهه اضطراب‌بك (BAI-II) و پرسشنامه جمعيت‌شناختي محقق‌ساخته بود. يافته‌ها: با در نظر گرفتن همساني گروه ­ها، نتايج پژوهش نشان داد كه اثربخشي هر دو مداخله روي كاهش نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب يكسان بوده است. اما بين گروه‌‌هاي دريافت‌كننده درمان فراشناختي و مواجهه‌درماني طولاني‌مدت با گروه كنترل در انتظار درمان در زمينه متغيرها تفاوت معناداري وجود داشت كه اين موضوع نشان‌دهنده اثربخشي هر دو مداخله درماني روي متغيرها است (0/001=P). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي حاضر نشان داد كه درمان فراشناختي هم مي‌تواند به عنوان يكي از مداخلات درماني اثربخش جديد در حوزه PTSD مزمن ناشي از جنگ در كنار ساير درمان‌هاي روان­شناختي PTSD (مواجهه‌درماني طولاني‌مدت) همچنين خود به تنهايي مطرح باشد.

Background and Aim: Due to the high prevalence of anxiety and depression symptoms in veterans, the present study aimed to compare the effectiveness of metacognitive therapy as a new treatment with long-term exposure therapy as a recommended and conventional treatment in the treatment of war veterans with chronic PTSD and symptoms of anxiety and depression as comorbidity. Methods: This quasi-experimental study with a control group (waiting for treatment) was performed as a pretest and post-test with a follow-up of 3 months on 57 veterans referring to some psychiatric wards of military hospitals in Tehran, Iran. Seventeen people were randomly assigned to the experimental group 1 (receiving metacognitive therapy), 17 to the experimental group 2 (receiving long-term exposure therapy) and 23 to the control group. Research tolls included, Post Traumatic Stress Disorder Index (PCL-M - Military Edition), Beck Depression Inventory (BDI-II), Beck Anxiety Inventory (BAI-II), and a demographic Researcher-made questionnaire. Results: By considering the matching of the groups, the findings showed that the effectiveness of both interventions on reducing depression and anxiety symptoms was the same. However, there was a significant difference between the groups receiving metacognitive therapy and long-term exposure therapy with the control group in the field of variables, which indicates the effectiveness of both therapeutic interventions on the variables (P=0.001). Conclusion: The current findings showed that metacognitive therapy can also be considered one of the most effective new therapeutic interventions in the field of chronic PTSD caused by war along with other psychological therapies of PTSD (long-term exposure therapy).