تعيين نتايج ميزان باز بودن گرافت در باي پس وريدي فمور و ايلياك با آلوگرافت وريدي در بيماران مبتلا به زخم مزمن وريدي

Determining the Results of Graft Patency in Femoroiliac Venous Bypass with Venous Allograft in Patients with Chronic Venous Ulcer

زمينه و هدف بيماري مزمن وريدي اندام تحتاني، يكي از با اهميت ترين اختلالات عروقي است. درمان اوليه اين بيماري غيرجراحي است. درمان جراحي در مواردي كه تكنيك هاي اندووسكولار شكست خورده است يا اقدام اندووسكولار امكان پذير نيست، انتخاب بسيار خوبي است. گرافت هايي كه در سيستم وريدي به كار مي روند خيلي بيشتر دچار ترمبوز مي شوند ePTFE . بهترين انتخاب براي جايگزيني وريدهاي بزرگ با گرافت مصنوعي است. هدف از اين مطالعه تعيين نتايج ميزان باز بودن گرافت در باي پس وريدي فمور ايلياك با آلوگرافت وريدي بوده است. مواد و روش ها نوع مطالعه بررسي مورد بوده و در اين مطالعه، بيماران مبتلا به نارسايي مزمن وريدي و زخم فعال(C6) در زمينه انسداد وريد ايلياك و فمورال كه كانديد جراحي باي پس وريدي شده اند در حالي كه استفاده از وريد اتولوگ مقدور نبوده و به جاي استفاده ازPTEF از وريد ايلياك هاروست شده به عنوان گرافت استفاده گرديده است. پنج بيمار وارد مطالعه شده كه از آلوگرافت وريدي ايلياك هاروست شده از بيماران مرگ مغزي در باي پس وريدي استفاده شد و در محدوده يك سال از نظر باز بودن گرافت و بهبودي تورم و زخم و رضايتمندي بيماران بررسي شدند. يافته ها ميزان باز بودن گرافت پس از يك سال دو مورد از پنج مورد بود (40%)، در حاليكه زخم در چهار مورد از بيماران پس از يك سال بهبودي كامل داشت (80%). دو بيمار بدون ادم و ادم خفيف بودند (40%) و سه مورد ادم متوسط داشتند. در بيماراني كه گرافت مسدود شده بود نيز رضايت نسبي وجود داشت. هر چند سه مورد از گرافت ها در ماه ششم مسدود بودند ولي زخم در اين بيماران در دو مورد بهبودي كامل و يك مورد بهبودي قابل توجه داشت كه بيانگر آن است كه جهت بهبودي زخم باز بودن شش ماهه گرافت كافي است. نتيجه گيري بهبودي كامل و قابل توجه بيماران حتي در مواردي كه پس از شش ماه تنگي موجود بوده است حاكي از اين بود كه جهت بهبودي زخم باز ماندن اوليه زخم در حد شش ماه كافي است. همچنين با توجه به بهبود زخم، ادم و رضايتمندي بيماران استفاده از اين نوع آلوگرافت بخصوص در بيماران عفوني توصيه مي شود .البته به علت نبود گروه شاهد توصيه مي شود در صورت مهيا شدن تعداد كافي بيماران˓ مطالعه وسيع تري انجام شود.

Introduction & Objective Chronic venous disease of lower limb is one of the most common diseases. The primary treatment for chronic venous disease is non-surgical. Surgical treatment used in cases where endovascular techniques fail, or endovascular option is not possible. The grafts used in the venous system are much more likely to develop thrombosis. ePTFE is the best choice for replacing large veins with prosthetic grafts. In this study patients with chronic venous insufficiency and active ulcer (C6) in the field of iliac and femoral vein occlusion that were candidate for venous bypass and in these patients, the use of autologous vein was not possible and instead of using of ePTFE, The harvested iliac vein was used as a conduit. Materials & Methods This is a case study in which patients with chronic venous insufficiency and active wound (C6) in the field of iliac and femoral vein occlusion who are candidates for venous bypass surgery while the use of autologous vein was not possible and Instead of using PTEF, the iliac vein is used as a conduit. Five patients were enrolled in intravenous bypass with allograft of brain-dead patients and were evaluated for graft patency, wound healing, limb edema and patient satisfaction within one year. Results The patency rate graft after one year was two out of five cases (40%), while the wound in four patients after one year had complete healing (80%). Two patients had no edema and mild edema (40%) and three had moderate edema. There was also relative satisfaction in patients with thrombosed grafts. Although three of the grafts were thrombosed in the sixth month, the wound in these patients was completely healed in two cases and one was significantly healed, indicating that a six-month graft patency was sufficient to heal the wound. Conclusions Complete and significant recovery of patients, even in cases that were present after six months of stenosis, indicated that the initial opening of the wound for six months is sufficient for wound healing. Also, due to wound healing, edema and patient satisfaction, the use of this type of allograft is recommended, especially in infectious patients. However, due to the lack of a control group, it is recommended that a larger study be performed if a sufficient number of patients are available.