اثربخشي آموزش مهارت‌‌هاي مثبت‌‌نگري بر بهبود روابط فرا زناشويي با تأكيد بر نقش ميانجي سبك‌‌هاي دلبستگي

هدف: اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت‌نگري بر بهبود روابط فرازناشويي با تأكيد بر نقش ميانجي سبك‌هاي دلبستگي هيجاني دانشجويان متأهل دانشگاه زاهدان صورت پذيرفته است. مواد و روش‌‌ها: روش تحقيق در اين پژوهش از نوع روش شبه‌‌آزمايشي و ابزار گردآوري داده‌ها در اين پژوهش پنج پرسش‌‌نامه استاندارد بوده است. ابزار تجزيه و تحليل داده‌ها در اين پژوهش نرم‌افزارهاي آماري SPSS و AMOS مي‌باشد كه با توجه به ماهيت و نحوه نگارش فرضيه‌‌هاي اين پژوهش از آزمون كوواريانس تركيبي يا اندازه‌هاي مكرر (GLMRM) براي اثربخشي مهارت‌هاي نام‌‌برده و مدل‌هاي رگرسيوني با متغير پنهان براي بررسي اثر ميانجي‌گري استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان متأهل دانشگاه زاهدان بوده و حجم نمونه در اين پژوهش برابر با 40 نفر مي‌باشد كه در دو گروه (يك كنترل و يك گروه آزمايش 20 نفره) تقسيم‌بندي شده‌اند، دذر اين پژوهش از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شده است. يافته‌‌ها: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، آموزش مهارت‌‌هاي مثبت‌نگري بر بهبود روابط فرا زناشويي، سبك‌هاي دلبستگي مؤثر بوده و متغيرهاي سبك‌هاي دلبستگي يك نقش ميانجي جزئي در رابطه بين مهارت‌هاي مثبت‌انديشي و روابط فرا زناشويي داشته‌اند. نتيجه‌‌گيري: نتايج نشان داد كه آموزش زوج ‌درماني مثبت‌نگر باعث‌‌ بهبود سبك‌‌هاي دلبستگي در بين دانشجويان متأهل مي‌شود

Purpose: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of positivity skills training on improving extramarital relationships by emphasizing the mediating role of emotional attachment styles in married students of Zahedan University. Materials and Methods: The research method in this research was quasi-experimental method and data collection tool in this research was five standard questionnaires. The data analysis tools in this study are SPSS and AMOS statistical software. Due to the nature and method of writing the hypotheses of this study, the combined covariance test or repeated measures (GLMRM) for the effectiveness of the mentioned skills and hidden variable regression models to evaluate the mediation effect. Has been used. The statistical population of this study includes married students of Zahedan University. The sample size in this study is equal to 40 people who are divided into two groups (one control and one experimental group of 20 people). The sampling method was simple random sampling. Finding: According to the findings of this study, positivity skills training is effective in improving extramarital relationships, attachment styles and attachment style variables have a minor mediating role in the relationship between positive thinking skills and extramarital relationships. Conclusion: The results showed that positive couple therapy therapy improves attachment styles among married students.