برنامه ريزي منطقه اي در تحليل گفتمان توسعه اي دولت سازندگي

Regional planning in the analysis of the development discourse of the construction government

برنامه ريزي و توسعه منطقه اي و جايگاه آن در نظام برنامه ريزي كشور، همچنان چالشي در خور تلاش هاي بيشتر و گسترده تر به شمار مي آيد. چرا كه نابرابري منطقه اي با مسايلي كه به دنبال خود دارد به عنوان مانعي بر سر راه توسعه متوازن و پايدار عمل مي كند. دولت هاشمي رفسنجاني درايران بعد از انقلاب اسلامي گفتمان تعديل‌اقتصادي (سازندگي) را به عنوان گفتمان كلان در امر توسعه جامعه ايران مطرح و متكفل امر برنامه ريزي توسعه بودند تا هم عقب ماندگي سنتي و تاريخي را در جامعه ايران و هم مشكلات ناشي از جنگ هشت ساله و هم بحران‌هاي ناشي از آن را جبران نمايند . گفتمان سازندگي ،گفتماني ليبرال و فرد گرايانه بود و گفتمان خود را بر مبناي غيريت و تمايز آشكار با اقتصاد دولتي جنگ هشت ساله مفصل بندي كرد . دال مركزي اين گفتمان توسعه اقتصادي بود و به اين خاطر موجب ايجاد تضاد‌ها و بحران‌هاي ناشي از كسب قدرت در عرصه سياسي كشور شد . گفتمان سازندگي تنها راه نجات‌كشور را توجه به اقتصاد مدرن و اجراي سياست‌هاي مالي و پولي ذيل‌استراتژي تعديل اقتصادي عنوان مي داشت .

Regional planning and development, and its place in the country's planning system, continue to be a challenge worthy of greater and broader efforts. Because regional inequality with the issues that follow it acts as an obstacle to balanced and sustainable development. Hashemi Rafsanjani's government in Iran after the Islamic Revolution introduced the discourse of economic adjustment (constructiveness) as a major discourse in the development of Iranian society and was responsible for the development of traditional and historical backwardness in Iranian society and the problems caused by war. Eight years and compensate for the crises caused by it. The constructive discourse was a liberal and individualistic discourse, articulating its discourse on the basis of otherness and obvious distinction from the state economy of the Eight-Year War. The central sign of this discourse was economic development, and thus led to conflicts and crises caused by gaining power in the country's political arena. The constructive discourse stated that the only way to save the country was to pay attention to modern economics and implement financial and monetary policies under the strategy of economic adjustment.