تاثير آرايش تمرين‌هاي تركيبي بر نشانگرهاي استرس اكسايشي زنان چاق بي‌ تحرك

The Effect of Concurrent Training Order on Oxidative Stress Biomarkers in Sedentary Obese Women

مقدمه: چاقي و سبك زندگي بي‌تحرك با بروز استرس اكسايشي و بيماري‌هاي مرتبط با آن همراه است. با اين حال نتايج پژوهش‌ها بيان‌گر اين است كه، انجام تمرين‌هاي ورزشي منظم نقش مهمي در كاهش سطوح استرس اكسايشي ناشي از چاقي دارد. بنابراين هدف از مطالعه‌ي حاضر مقايسه ­ي تاثير آرايش تمرين‌هاي تركيبي بر نشانگرهاي استرس اكسايشي زنان چاق بي‌تحرك بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ي نيمه تجربي 45 زن چاق بي‌تحرك (40-25 سال) به طور تصادفي در يكي از سه گروه كنترل، تركيبي مقاومتي+استقامتي (R+E) و تركيبي استقامتي+مقاومتي (E+R) قرار گرفتند. برنامه‌هاي تمريني دوازده هفته و سه جلسه در هفته انجام شد، به طوري‌كه بخش فعاليت استقامتي شامل دويدن روي تردميل (با شدت 75-55 درصد HRmax) و بخش فعاليت مقاومتي بر روي ايستگاه‌هاي منتخب مقاومتي (با شدت 75-55 درصد 1RM) انجام گرفت. نمونه‌هاي خوني و تركيب بدني آزمودني‌ها در دو مرحله قبل و بعد از تمرين مورد اندازه‌گيري قرار گرفت. براي بررسي داده‌ها، آزمون‌هاي آماري تحليل كواريانس و بونفروني استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه دوازده هفته تمرين ورزشي تركيبي باعث كاهش معنادار سطوح مالون دي آلدئيد (MDA) و افزايش معنا‌دار نشان‌گرهاي آنتي‌اكسيداني سوپراكسيددسموتاز (SOD) و ظرفيت آنتي‌اكسيداني تام پلاسما (TAC) در زنان چاق مي‌شود (0/05>P). با اين حال، تفاوتي بين دو آرايش E+R و R+E مشاهده نشد (0/05

Introduction: Obesity and a sedentary lifestyle are associated with oxidative stress and its resulting diseases. However, previous studies have indicated that regular exercise training plays a vital role in reducing obesity-induced oxidative and diseases. Accordingly, this study aimed to investigate and compare the effects of concurrent training order on oxidative stress biomarkers in sedentary obese women. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 45 sedentary obese women (25-40 years) were randomly assigned to the control (control; n=15), resistance+endurance training (R+E; n=15), and endurance+resistance training (E+R; n=15) groups. The 12-week concurrent program was performed three sessions a week. Each session consisted of endurance training on Treadmill (intensity 55-75% HRmax), and strength training (intensity: 55-75% 1RM). The blood samples and body composition of all participants were measured before and after the training program. Moreover, the collected data were analyzed using the analysis of covariance and Bonferroni tests. Results: The results indicated that twelve weeks of exercise training intervention significantly decreased MDA and increased the concentrations of SOD and TAC in obese women (p<0.05). However, no significant difference was observed between the two E+R and R+E groups (p>0.05). Conclusion: The findings indicated that concurrent training (independent of the exercise order) is an effective therapeutic method in modulating oxidative stress in sedentary obese women.