عنوان مقاله :
مقايسه‌اي اثربخشي زوج‌درماني ساختاري و زوج‌درماني به شيوه‌ي تصميم‌گيري مجدد بر دل‌زدگي زناشويي زوجين نابارور در سنندج
عنوان به زبان ديگر :
COMPARISON OF THE EFFECTIVENESS OF STRUCTURAL COUPLE THERAPY and COUPLE THERAPY THROUGH DECISION MAKING ON REDUCING MARITAL BOREDOM OF INFERTILE COUPLES
پديد آورندگان :
محمدي، شاهرخ دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج، سنندج، ايران , مرادي، اميد دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه روانشناسي، سنندج، ايران , شفيع آبادي، عبدالله دانشگاه علامه طباطبايي - گروه مشاوره، تهران، ايران , احمديان، حمزه دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه روانشناسي، سنندج، ايران
كليدواژه :
خانواده‌درماني ساختاري , تصميم‌گيري مجدد , دل‌زدگي زناشويي , زوجين نابارور
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي زوج‌درماني ساختاري و زوج‌درماني به شيوه‌ي تصميم‌گيري مجدد بر كاهش دل‌زدگي زناشويي زوجين نابارور شهرستان سنندج بود.
مواد و روش كار: براي اجراي اين هدف از روش تحقيق نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش زوجين نابارور مراجعه‌كننده به مركز ناباروري بيمارستان بعثت شهر سنندج در سال 1397 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در سه گروه 12 نفري جايگزين شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه دل‌زدگي زناشويي استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تحليل كوواريانس يك متغيري و نرم‌افزار spss- 22 تجزيه‌وتحليل گرديد.
يافته‌ها: يافته ها نشان داد كه زوج‌درماني ساختاري و زوج‌درماني به شيوه‌ي تصميم‌گيري مجدد نسبت به گروه كنترل اثر معناداري بر كاهش دل‌زدگي زناشويي زوجين نابارور دارد. ((p≤0/001.
نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اهميت توجه به مداخلات زوج‌درماني ساختاري و زوج‌درماني به شيوه تصميم‌گيري مجدد بر كاهش دل‌زدگي زناشويي زوجين بود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of structural couple therapy and couple therapy by re-decision method on reducing marital boredom of infertile couples in Sanandaj.
Materials & Methods: To implement this goal, pre-test and post-test research methods were used using two experimental groups and a control group. The statistical population of this study was infertile couples referring to the infertility center of Besat Hospital in Sanandaj in 2018 who were selected using available sampling method and randomly placed in three groups of 12 people. Marital boredom questionnaire was used to collect data. Data were analyzed using one-variable analysis of covariance and SPSS-22 software.
Results: The results showed that structural couple therapy and couple therapy by decision-making method compared to the control group had a significant effect on reducing marital boredom of infertile couples (p≤0.001).
Conclusion: The results showed the importance of paying attention to structural couple therapy interventions and couple therapy through re-decision-making in reducing marital boredom of infertile couples.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
