بررسي ارزش تشخيصي نشانگر CD10 در افتراق كارسينوم پاپيلري تيروئيد از ضايعات خوش‌ خيم تيروئيد

Evaluating Diagnostic Value of CD10 Marker in Differentiating Papillary Thyroid Carcinoma From Benign Thyroidal Lesions

مقدمه: كارسينوم پاپيلري تيروئيد (PTC) شايع‌ترين فرم بدخيمي‌هاي غدد درون‌ريز مي‌باشد. با توجه به اهميت افتراق كارسينوم پاپيلري تيروئيد از ساير ضايعات خوش‌خيم تيروئيدي مقلد آن، در اين پژوهش ارزش تشخيصي نشانگر CD10در افتراق PTC از ضايعات خوش‌خيم مقلد آن مانند انواع گواتر بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، بلوك پارافيني 70 بيمار مراجعه‌كننده به بيمارستان آيت‌اله روحاني بابل با ندول تيروئيدي با تشخيص پاتولوژيك در دو گروه 35 نفره بدخيم PTC و ضايعات خوش‌خيم تيروئيدي بررسي شدند. در تمام بيماران اطلاعات دموگرافيك (شامل سن و جنس) و نتايج سونوگرافي (شامل سايز و تعداد ندول‌ها) ثبت شد و بعد از بازبيني اسلايدهاي بيماران، موجود در آرشيو، بلوك‌هاي پارافينه به روش ايمونوهيستوشيمي (IHC) از لحاظ نشانگر CD10 بررسي گرديد. يافته‌ها: در اين تحقيق ميانگين سن در گروه خوش‌خيم برابر با 9/08±49/3 سال و در گروه بدخيم برابر با 16/1±45/6 سال بود. در دو گروه 9 بيمار مذكر و 26 بيمار مونث بودند. PTC كلاسيك در 26 بيمار و كارسينوم پاپيلاري از نوع فوليكولار واريانت در 9 بيمار مشاهده شد. مثبت بودن نشانگر CD10 در بين گروه‌ها با تعداد ندول (0/030p=) ارتباط معنادار آماري داشته است، در حالي كه سايز ندول و مثبت بودن نشانگرCD10 (0/310p=) بين دو گروه ارتباط معنادار آماري نداشته است. در بررسي ارزش تشخيصي نشانگر CD10 در افتراق PTC و ضايعات خوش‌خيم مقلد آن بر حسب سايز ندول (0/310 p=) ارتباط معنادار آماري وجود نداشته است در حالي كه اين شاخص با سن (0/005p=)، جنسيت (0/030p=) و تعداد ندول (0/030p=) بيماران ارتباط معنادار آماري داشته است. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين تحقيق، ارزش تشخيصي نشانگر CD10در افتراق PTC و ضايعات خوش‌خيم تيروئيد از لحاظ آماري معنادار بوده و مي‌تواند در ارزيابي بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

Introduction: Papillary thyroid carcinoma (PTC) is the most common endocrine malignancy. The present study aimed to determine the diagnostic value of the CD10 marker in differentiating PTC from its benign mimicries (i.e. different types of goiter). Materials and Methods: In this crosssectional study, the paraffin-embedded blocks of 70 patients referred to Rouhani Hospital in Babol with a thyroid nodule based on pathologic report and review were divided into two groups, including 35 benign and 35 malignant lesions. The participants’ demographic information (namely age and gender) and ultrasound results (size and number of nodules) were recorded in the study checklist. Thyroid paraffin-embedded blocks and stained slides of all patients were collected from the archive and, after reviewing the slides, they were examined immunohistochemically for the CD10 marker. Results: We evaluated 70 patients in both benign and malignant groups and assessed the status of the CD10 marker. The mean age was 49.3±9.08 years in the benign group and 45.6±16.1 years in the malignant group. Regarding the participants’ gender, in each group, nine patients were male, and 26 patients were female. Classic PTC was noticed in 26 patients and there were the follicular variants of PTC in nine patients. The CD10 positivity was significantly correlated with several nodules (p=0.030), whereas the nodule size and CD10 positivity were not significantly different between the two groups (p=0.310). The diagnostic value of the CD10 marker in differentiating PTC and benign thyroid lesions was not significantly correlated in terms of nodule size (p=0.310), and there was a statistically significant relationship between age (p=0.005) and gender (p=0.03) with the number of nodules (p=0.030). Conclusion: According to the study results, the diagnostic value of the CD10 marker in differentiating papillary thyroid carcinoma from the goiter subtypes is statistically significant.