پديد آورندگان :
پرورشان، سكينه دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پرستاري مامايي فاطمه زهرا(س)، رامسر , شمسعلي نيا، عباس دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پرستاري مامايي فاطمه زهرا(س) - گروه پرستاري، رامسر , جهانشاهي، مهري دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پرستاري مامايي فاطمه زهرا(س) - گروه پرستاري، رامسر
كليدواژه :
سالمندي , سقوط , بيماري هاي مزمن , ديابت
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: سقوط يك عامل تهديد كننده سلامتي در سالمندان بوده، كه مي تواند سبب افت عملكردي، پيامدهاي رواني- اجتماعي وكاهش كيفيت زندگي براي سالمند شود. با توجه به افزايش جمعيت سالمندان و فرايند سالمندي، ابتلا به بيماري هاي مزمن از جمله ديابت نيز افزايش يافته است و عوارض ناشي از بيماري ديابت مانند تاري ديد، زخم پا و نروپاتي ديابتي و غيره همگي احتمال سقوط را در سالمندان افزايش مي دهند. لذا اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط سقوط و بيماري ديابت در دوران سالمندي، با بررسي متون و مطالعات انجام شده صورت گرفته است.
مواد و روشها: در اين مطالعه 30 مقاله با واژگان سالمندي، سقوط، ديابت، بيماري هاي مزمن ، نروپاتي ديابتي در پايگاه هاي اطلاعاتي معتبر بين المللي شامل:science direct, google scholar, pub med، و مجلات سالمندي ايران طي سالهاي 2000 تا به امروز انتخاب و بصورت جامع و عميق بررسي شد.
يافته ها: بررسي هاي انجام شده، نشان مي دهد ميزان وقوع سقوط در سالمنداني كه سابقه بيماري مزمن داشتند، 5/4 برابر بيشتر از سالمنداني بود كه سابقه بيماري مزمن نداشتند. به طوري كه ابتلا به بيماري هايي چون ديابت و عوارض ناشي از آن با ايجاد ناتواني هاي جسمي و عوارض عصبي زمينه ساز وقوع سقوط در آنان مي شود. مطالعات زيادي تاييد مي كند كه بين نروپاتي ديابتي و سقوط ارتباط مستقيم و معناداري وجود دارد. همچنين بررسي ها نشان مي دهند كه سالمندان ديابتي درمقايسه با سالمندان غير ديابتي، 15 برابر بيشتر در معرض خطر سقوط قرارداشته و نيز 2 برابر بيشتر از سالمندان غير ديابتي، سقوط آنها با صدمات به ويژه با شكستگي (60درصد) همراه بوده است .
نتيجه گيري: با توجه به نتايج يافته ها، ضروري به نظر مي رسدكه پرستاران از طريق ارتقاء دانش و آگاهي خود در زمينه عوارض ديابت و تاثير آن بر احتمال سقوط در دوران سالمندي، آموزش هاي لازم در زمينه اقدامات پيشگيري كننده به بيماران ديابتي و خانواده آنان بدهند. از سوي ديگر با شناخت بيشتر و دقيق عوامل موثر بر احتمال سقوط در سالمندان به ويژه سالمنداني كه دچار بيماري ديابت مي باشند مي توان با اقدامات پيشگيرانه احتمال سقوط آنان در آنان را كاهش داده و بدينوسيله موجبات افزايش كيفيت زندگي و طول عمر آنان فراهم نمود.
چكيده لاتين :
BACKGROUND and OBJECTIVE: falling which can cause functional decline, psycho- social consequences and reduced quality of life is a threatening factor of health in the elderly . Due to the increase of elderly and aging processes, chronic diseases such as diabetes have been increased and its complications, such as blurred vision, leg ulcers and diabetic neuropathy increase the risk of falling in the elderly. Therefore, the aim of this study was to evaluate the relationship between falling and diabetic diseases in aging period, done by surveying literature.
METHODS: In a total, 30 papers with keywords of elderly, falling, diabetes, chronic disease, and diabetic neuropathy were found in the prestigious international databases including pub med, Google scholar, science direct and Iranian elderly magazines (2000-2016) and were comprehensively and deeply investigated.
FINDINGS: The results showed that the incidence of falling in elderly people who had a history of chronic disease was 5.4 times more than older people who had no history of chronic diseases so that diseases such as diabetes and its complications cause falling in them by creating physical disabilities and neurological complications. Many studies suggested that there was a significant relationship between diabetic neuropathy and falling. In addition, it has found that the diabetic elderly are 15 times more at risk of falling than the non-diabetic elderly .Moreover, the diabetic elderly are 2 times more likely to have fracture after falling than non- diabetic elderly (60%).
CONCLUSION: According to the findings, it seems necessary that nurses should improve their knowledge in the field of diabetes and its impact on the risk of falling in the elderly and their training in the field of preventive measures to diabetics and their families. On the other hand, with better and accurate knowledge of effective factors on the probable falling of the elderly, specially diabetic elderly, the possible falling can be reduced using preventive measures as a result, their quality of life and longevity will be increased.