مقايسه تطبيقي برنامه درسي دوره دكتري پرستاري در ايران و نروژ

Comparative Study of PhD Nursing Curriculum in Iran and Norway

زمينه و هدف: تضمين كيفيت برنامه‌هاي دكتري پرستاري تأثير قابل توجهي بر پيشبرد و بهبود اهداف آموزشي حرفه پرستاري خواهد داشت؛ از اين ‌رو، مطالعات تطبيقي به منظور روشن و مشخص نمودن نقاط قوت و ضعف برنامه‌هاي آموزشي در كشورهاي مختلف دنيا انجام مي‌شوند. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف مقايسه تطبيقي برنامه درسي دوره دكتري پرستاري در كشورهاي ايران و نروژ صورت گرفت. روش بررسي: مطالعه توصيفي- تطبيقي حاضر در سال 1399 با هدف مقايسه برنامه درسي دوره دكتري پرستاري در دو كشور ايران و نروژ انجام شد. از طريق جستجوي اينترنتي با واژگان كليدي مرتبط، داده‌هاي مورد نياز جمع‌آوري گرديد و سپس با استفاده از الگوي چهار مرحله‌اي Beredayشامل: توصيف، تفسير، هم‌جواري و مقايسه، نقاط اشتراك و افتراق دو برنامه درسي ارزيابي و تحليل شد. يافته‌ها: با وجود شباهت كامل نقش‌هاي دانش‌آموختگان در برنامه درسي دو كشور و همچنين تشابه نسبي در محتواي برنامه درسي آن‌ها، ساير موارد از جمله طول دوره، گرايش‌ها، اهداف و نحوه پذيرش دانشجو در دوره دكتري پرستاري دو كشور ايران و نروژ متفاوت بود. نتيجه‌گيري: نتايج به ‌دست آمده از مطالعه حاضر بيانگر نقاط قوتي همچون داشتن چشم‌اندازي مشخص با اهداف ذكر شده دقيق در جهت حصول آن و نيز نقاط ضعفي نظير عدم توجه كافي به حيطه باليني رشته پرستاري در برنامه درسي دكتري پرستاري ايران در مقايسه با كشور نروژ بود؛ بنابراين لازم است با بازنگري در برنامه درسي جاري، كمبودهاي موجود پوشش داده شود تا از اين طريق شاهد حضور فارغ‌التحصيلاني توانمند در هر دو عرصه پژوهش و بالين نظام آموزش پرستاري كشور باشيم.

Background and Objectives: Quality assurance in doctoral nursing curriculums will have a significant effect on advancing and improving the educational goals of nursing professionals. In this respect, various comparative studies are conducted throughout the world to determine the strengths and weaknesses of educational curriculums in different countries. This study aimed to compare the doctoral nursing curriculums in Iran and Norway. Methods: This descriptive-comparative study was conducted to compare doctoral nursing curriculums in Iran and Norway in 2020. The required data were collected by searching the related keywords on the internet. Subsequently, the collected information underwent analysis using Bereday's four-step comparison model (description, interpretation, juxtaposition, and comparison) to evaluate and analyze the similarities and differences between the two curriculums. Results: It was revealed that there was a complete similarity in the graduates' roles in the PhD curriculum of the two countries and relative similarity in the curriculum content of the program in Iran and Norway. However, other issues, such as the length, majors, and goals of the program and the methods of student admission to this program were different in both countries. Conclusion: Based on the results, among the strengths and weaknesses of the doctoral nursing curriculum in Iran were reported to having a clear perspective with precise goals and lacking sufficient attention to nursing practice, respectively. Therefore, it is necessary to compensate for the existing shortcomings by reviewing the current curriculum in Iran to witness the presence of capable PhD graduates in both research and clinical fields in the Iranian’s nursing education system.