كنكاش در ظرفيت هاي صنعت كفش در گفت و گو با محمد عرب

نيمه مهر اســت. روزها هر چند آفتاب هنــوز حكمراني مي‌كند اما رو بــه غروب كه ميگذارد ســرما فرصــت خودنمايي پيدا مي‌كند. شــمال شــرقي تهران يك قرار تنظيمشده دارم براي گفت و گو. باشــگاه اســب دواني ذوالجناح. درســت جايي كه گويــي تهران تمام ميشــود. انتهاي بزرگــراه ارتش كه ديگر گويي در اين تهران بي ســر و پايان به يك پايان ميرســي و هر چند ميبيني كه ســاختمانهاي سر به فلك كشيده اطرافت را احاطــه كردهاند و از اين باال تهران زير پايت روشــن اســت امــا ديگر جاده نيســت. اينجــا ديگر پايان خط اســت. خيلي چيزهــا خيلي زود به پايان خط ميرســد و البتــه در اين پايان حضورهاي اسبهاي نجيب خود آرامشي عجيب به همراه دارد. حاج محمد عرب را بيشتر همه به كفش شيما ميشناسند اما وقتي كه ســخن از صادرات، مواداوليه صنعت كفش و حتي تحوالت جامعه صنعت كفش ميشود او حرف زيادي براي گفتن دارد. در فرصتي كه دســت داد با او از زواياي مختلف گفت و گو كرديم و حتــي در جاهايي بحثهايي با تفاوت نــگاه. يكي از محورها موضوعي بود كه او سال گذشته در ارتباط با توانايي ايران براي تبديل شدن به قطب تامين مواد اوليه كفش به آن اشاره كرده بود.