جلوه‌هاي بخشش در سيرۀ سيدالشهدا ع

فاقد عنوان لاتين

قرآن كريم و پيشوايان معصوم ع به پيروان خود مي‌آموزند از نگاه محدود ظاهري به زندگي پرهيز كنند و با انديشه و ژرف‌نگري، به حيات واقعي انسان بنگرند. ازاين‌رو، آخرين كتاب آسماني با دقيق‌ترين تعبيرها انسان‌هاي زنده را به حيات دعوت مي‌كند: «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكمْ لِمَا يُحْيِيِكمْ؛ اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! چون خدا و پيامبرش شما را به چيزي فراخواندند كه به شما حيات مي‌بخشد، آنان را اجابت كنيد.» نيل به زندگي معنوي و برخورداري از حيات طيب و در نتيجه، پيدايش حياتي جديد، برتر و بالاتر از زندگي معمولي و ظاهري، در گرو تحقق شاخصه‌ها، مؤلفه‌ها و همچنين راهكارهايي است كه در آيات و روايات بيان شده است. براي برخورداري و دستيابي به چنين آرماني، بايد آنها را شناخت و بدان‌ها عمل كرد تا زيبايي‌هاي زندگي بيشتر شده، سطح بالاتري از زيبايي و كمال حاصل شود. يكي از بهترين راه‌ها براي دست يافتن به اين هدف، بخشش است. در اين نوشتار، مي‌كوشيم با نگرش به سخنان و سيره حسين‌بن‌علي، به تبيين فضيلت «بخشش» بپردازيم.

فاقد چكيده لاتين