ويرايشگري يا ويرانگري؟ نقدي بر چاپ جديد جهانگشاي خاقان، با بازخواني و ويرايش محمدعلي پرغو

؟Editing or Destruction

كتاب جهانگشاي خاقان، تأليف سال هاي مياني سده دهم هجري قمري، قديم ترين تك نگاشت درباره شاه اسماعيل صفوي (حك، 907-930)، بنيادگذار دولت صفويان است. اين اثر در عين حال واجد اطلاعاتي دست اول درباره اصل و تبار و زندگي نياكان او و نيز حاوي اخباري در باب حكمرانان مستقل يا نيمه مستقل معاصر شاه اسماعيل مانند ظهيرالدين بابر، آق قويونلوها، شيبانيان، و حاكمان نواحي مختلف ايران است. كتاب مذكور در سال 1398 به بازخواني و ويرايش محمدعلي پرغو و با همت انتشارات دانشگاه تبريز و مشاركت «بنياد سعدي» به زيور طبع آراسته شده است. نويسنده در نوشتار پيش رو، به نقد اين اثر اقدام نموده است.

Jahāngushāhy Khāqān, written in the middle of the tenth century AH, is the oldest monograph about Shah Ismail Safavi (Hak, 907-930), the founder of the Safavid state. This work also contains first-hand information about the origin and life of his ancestors and also contains news about the contemporary independent or semi-independent rulers of the time of Shah Ismail such as Zahiruddin Babar, Agh Quyunlus, Sheibanians, and rulers of different regions of Iran. The book was read and edited in 1398 by Mohammad Ali Parghu and was published by Tabriz University Press and with the participation of the Sadi Foundation. The author of the present article has reviewed this work in the following paper.