لذت زندگي از نگاه قرآن

زندگي مؤمنان راستين، سرشار از لذّت‌هاي عميق معنوي است و آن‌كه به زيور ايمان آراسته است، سرخوش از حقايق و عناياتي است كه در دنيا از آنها بهره‌مند است. راه‌هاي بسياري براي نيل به لذّت زندگي مؤمنانه وجود دارد كه از جمله آنها، عبادت خالصانه خداوند رحمان، يعني انقياد و خضوع و اطاعت خاشعانه از اوست؛ چراكه اساساً هدف آفرينشِ انسان، عبادت و بندگي اوست؛ «وَما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ؛ جن و انس را جز براى پرستش خود نيافريده ام. بر اساس قانون كنش و واكنش، انسان هر كاري را به اميد نتيجه اي انجام مي دهد و عبادت نيز از اين قانون مستثنا نيست و مؤمنان انتظار دارند كه بندگي آنان ثمربخش باشد. در منابع اسلامي براي عبافت آثاري مانند: دوري از گناه، رهايي از آتش، برخورداري از بهشت، شادي، لذت، نشاط، آرامش، بيان شده است. بديهي است كه همه نتايج گفته شده مي تواند موجب لذت مؤمن شود؛ اما مقصود از لذت مؤمنانه در اين نوشتار، لذتي است كه انسان در اثر دوري از گناه، پيروي از دستورات الهي و راز و نياز با پروردگار خود به آن نايل مي گردد. در اين نوشتار، ضمن اشاره به معناي لذت و اقسام آن، شاخص هاي زندگي مؤمنانه را برمي شماريم.