ارتباط بين خودشفقت ورزي با نگرش نسبت به سالمندي در افراد ميانسال

The Relationship between Self-compassion and Attitude to Ageing in Middle aged People

مقدمه: با توجه به اينكه نوع نگرش افراد نسبت به سالمندي مي تواند حس خوب بودن، ارتقاء كيفيت زندگي و پيامدهاي سامتي دراز مدت را در دوره سالمندي به دنبال داشته باشد؛ مي توان قبل از شروع سالمندي و در دوره ميانسالي، با شناسايي عوامل قابل تعديل در جهت آغاز يك دوره سالمندي مثبت كمك نمود. خودشفقت ورزي يكي از متغيرهاي ارتقاء دهنده رفاه و رضايت از زندگي در سالمندان مي باشد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي از نوع توصيفي-همبستگي بود كه با هدف تعيين ارتباط بين خودشفقت ورزي با نگرش نسبت به سالمندي در افراد ميانسال شهر تهران در سال 1397 - 98 انجام شد. جامعه پژوهش شامل كليه مردان و زنان ميانسال ) 30 تا 59 سال( ساكن شهر تهران مراجعه كننده به مراكز بهداشت منطقه شميرانات شهر تهران بود. تعداد 113شركت كننده كه با روش نمونه گيري طبقه اي با تخصيص متناسب با تعداد مراجعين به مراكز مربوطه انتخاب شدند. محيط پژوهش شامل مراكز بهداشت منطقه شميرانات شهر تهران بود. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه 3 قسمتي شامل: الف( مشخصات دموگرافيك ب( پرسشنامه خودشفقت ورزي ج( پرسشنامه نگرش به سالمندي بود. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و از طريق نرم افزار Spss 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن بود كه بيشترين درصد ) 69%( واحدهاي مورد پژوهش از خودشفقت ورزي سطح متوسط برخوردار بودند. در رابطه با ابعاد خودشفقت ورزي بيشترين ميانگين نمره براي زير مقياس احساس مشتركات انساني ) 0.58 ± 3.58 ( و كمترين ميانگين نمره براي زير مقياس قضاوت در مورد خود ) 0.68 ± 2.83 ( به دست آمد. در خصوص ارتباط بين خودشفقت ورزي و نگرش نسبت به سالمندي، يافته ها بيانگر وجود ارتباط معني دار آماري بين دو متغير بود .)P-Value<0.05 ( نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مبني بر وجود ارتباط معني دار آماري بين خودشفقت ورزي و نگرش نسبت به سالمندي در افراد ميانسال شهر تهران؛ مي توان از نتايج اين مطالعه در حوزه آموزش خودشفقت ورزي به ميانسالان در راستاي سازگاري با چالشها و نيازهاي در حال تغيير دوران سالمندي و آغاز يك دوره سالمندي مثبت استفاده نمود

Introduction: Since a favorable attitude toward old age may be associated with a feeling of well-being, improved quality of life, and long-term helth outcomes in the elderly population, it is possible to identify the related modifiable factors before entering old age to start a positive elderly life. Self-compassion is a variable that improves well-being and life satisfaction in elderly. Methodes: This cross-sectional, descriptive-correlation study was conducted to determine the relationship between self-compassion and attitude towards ageing in the middle-aged population of Tehran in 2018-2019. The research population was all middle-aged women and men (30-59 years old) presenting to the health centers of Shemiranat District. One hundred and thirteen participants were selected through stratified sampling, with appropriate allocation to the number of referrals. The research setting was all health centers of Shemiranat District. The data collection tool was a three-part questionnaire, including a) demographic characteristics, b) Self-compassion Scale c) Attitudes to Ageing Questionnaire. The data were analyzed using descriptive and inferential statistics in the SPSS software version 16. Results: According to the results, the highest percentage of the research units had a moderate level of self-compassion (69%). The results indicated that the highest mean score achieved in common humanity component (3.58±0.58) and the lowest mean score obtained in self-judgment component (2.83±0.68). The results showed a significant correlation between self-compassion and attitudes to ageing (P value˂0.05). Conclusion: The results of this study indicated a significant correlation between self-compassion and attitude to ageing in the middle-aged population of Tehran. The result of this study can be used to teach self-compassion to the elderly to improve the coping capabilities to meet the ever-changing challenges and needs of healthy ageing and start a positive elderly life.