اثر بخشي درمان مبتني بر كارآمدي هيجان بر سطح افسردگي و توان خودمراقبتي سالمندان افسرده غير باليني

The Effectiveness of Emotion Efficacy Therapy on the Level of Depression and Self-Care Ability of Non-Clinical Depressed Elderly

مقدمه: سالمندان به واسطه محدوديت هاي متعدد جسماني، شغلي، اجتماعي و ... در معرض آسيب هاي رواني و اجتماعي قرار دارند. علائم افسردگي در اين دوره شايع است كه مي تواند ميزان آسيب پذيري را در آنها افزايش دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر كارآمدي هيجان بر سطح افسردگي و توان خودمراقبتي سالمندان افسرده غير باليني انجام شد. روش كار: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با پيش آزمون - پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه سالمندان داراي علائم افسردگي عضو خانه جهانديدگان ساري در سال 1398 بود. از اين بين تعداد 30 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش ) 15 نفر( و گروه كنترل ) 15 نفر( جايگزين شدند. ابزار جمع آوري داده ها عبارت بود از مقياس افسردگي سالمندان ) Geriatric Depression Scale ( و پرسشنامه توانايي خود مراقبتي سالمندان. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و از طريق آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري تحليل شد . يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر كارآمدي هيجان بر بهبود علائم افسردگي و توان خودمراقبتي سالمندان افسرده غير باليني اثربخش است ) 05 / .)P>0 نتيجه گيري: طبق نتايج حاصل از اين مطالعه، درمان مبتني بر كارآمدي هيجان مي تواند مداخله اي موثر در بهبود علائم افسردگي و تقويت توان خود مراقبتي در سالمندان افسرده باشد.

Introduction: The elderly are exposed to psychological and social harms due to various physical, occupational, social and other limitations. Symptoms of depression are common during this period and can increase the rate of vulnerability. The aim of this study was to investigate the effectiveness of emotion efficacy therapy on the level of depression and self-care ability of non-clinical depressed elderly. Methods: The present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest and control group. The statistical population included all elderly people with depressive symptoms who were members of the Sari Jahangidegan House in 1398. Of these, 30 were randomly selected and randomly assigned to the experimental group (15 subjects) and the control group (15 subjects). Data collection tools included the Geriatric Depression Scale and the Elderly Self-Care Questionnaire. Data were analyzed using SPSS-21 software and through analysis of covariance. Results: The results showed that emotion efficacy therapy was effective in improving the symptoms of depression and self-care ability of non-clinical depressed elderly (P <0.05). Conclusion: According to the results of this study, emotion efficacy therapy can be an effective intervention in improving the symptoms of depression and strengthening the self-care ability in depressed elderly.