سوگواري و گريستن بر مصائب سيّدالشهدا(ع) از نگاه شيعه و وهابيت

Lamenting and Mourning Imam al-Husayn's Afflictions: Shiite vs. Wahhabi Views Contrasted

سوگواري و اَشك ريختن براي حضرت اَباعبدالله الحسين(ع) رساندن صداي مظلوميت آل محمد و علي به گوش تاريخ است. اَشك، احساس و عشقي پاكي است كه از ژرفاي جان پديدار مي شود و نشان دلدادگي و ارادت به محبوب است. ايضاً مقالۀ حاضر درصدد است شناخت روشني از سوگواري و گريستن بر مصايب حسين بن علي(ع) در كربلا از نگاه شيعه و وهّابيّت به خواننده گان گرامي ارائه شود كه اين هدف اصلي پژوهش حاضر مي باشد. هدف ديگر اين تحقيق نقد سخنان آقايان ابن تيميّه حراني و محمد بن عبد الوهاب در مورد اَشك ريختن و عزاداري براي امام حسين(ع) مي باشد. از يافته هاي تحقيق نتيجه گيري مي شود كه مذهب شيعه به سوگواري و گريه براي حضرت سيّدالشهدا(ع) برخلاف فرقۀ وهّابيّت؛ تأكيد و توجه فراوان دارد.

An aim of mourning Imam al-Husayn and shedding tears in his favor is simply for universalizing the voice of his oppressedness. Other than manifesting people's ardent feelings and reactions in the face of the tragedy that took place. This stands in stark opposition against what some people like Ibn Taymiyyah and the Wahhabis accuse the Shiites of. Shiism is marked by its insistence on shedding tears for Imam al-Husayn.