سرگذشت حضرت رقيه (ع) در كربلا و چگونگي شهادت ايشان

An Account of Hz. Ruqayyah and her Martyrdom in Karbala

يكي از شهيدان قيام حسيني كه درتبديل واقعه عاشورا به يك جريان تاريخي، نقشي بسيار تأثيرگذار دارد، حضرت رقيه (س) دختر امام حسين(ع) است. اين مقاله مي‌كوشد به سرگذشت اين دختر خردسال در كربلا و رسيدن به نتيجه‌اي روشن درباره چگونگي شهادت آن حضرت بپردازد. نگارنده در اين تحقيق كه از نوع روش تحقيق تاريخي _ توصيفي وروش گردآوري اطلاعات با شيوه كتابخانه‌اي انجام گرفته است، به اين نتيجه رسيده كه نام ايشان فاطمه، مادرش ام‌اسحاق دختر طلحة بن عبدالله تيميه بوده و در سال پنجاه و هفت هجري در مدينه ديده به جهان گشوده است. حضرت رقيه (س) پس از شهادت پدر و يارانش، به همراه ديگر زنان بني‌هاشم توسط سپاه يزيد به اسيري رفت و در ماه صفر سال 61 هجري، چند روز پس از ديدن سر مبارك پدرش، در خرابه‌هاي شام به شهادت رسيدو همان جا به خاك سپرده ‌شد. ذكر نام رقيه (س) در منابع تاريخي به قرن دوم بازمي‌گردد. از جمله منابعي كه به نام آن حضرت اشاره دارند، مي‌توان به كتاب مقتل الرقيه به نقل از كتاب منتخب التواريخ اشاره كرد.

Hz. Ruqayyah, a daughter of Imam al-Husayn, was a martyr who played a prominent role in turning the Ashura episode into a historical trend. The present paper deals with her life and martyrdom. Based on historicaldescriptive library research, her given name was Fatimah, and her mother was Umm Is'haq bt. Talha b. Abd Allah. Born in Medina in 57 AH/677, she was arrested as a prisoner of war, and as a captive, she was arrested together with other Ashura survivors whom were sent to Damascus by the proUmayyid army. She passed away and was buried in Damascus in Safar 61 AH/ 680. The earliest historical sources that mention her name date back to the 2nd/ 7th century, as quoted in Maqtal Ruqayyah on the authority of Muntakhab al-tawarikh.