"مروري بر قواعد حقوقي در ممانعت از كاربرد سلاح اورانيوم ضعيف شده"

زندگي بشر، ريشه در جهان مادي دارد. انسان‌ها قادرند در طبيعت، تغيير ايجاد نمايند. مديريت، نگهداري و حفاظت از جامعه انساني و همچنين محيط‌زيست، امري است ضروري. چراكه انسان و ديگر موجودات زنده، براي حياتشان به زميني پاكيزه نيازمندند. پاره‌اي از پيشرفت‌هاي صنعتي، توسعه طلبي و همچنين مخاصمات مسلحانه با استفاده از سلاح‌هاي نامتعارف در سال‌هاي اخير، جامعه انساني و حيات موجودات زنده را در معرض خطر و آسيب قرار داده است. وقوع جنگ‌ها در جامعه بشري، گريزناپذيرند و توسعه سلاح‌هاي نامتعارف و استفاده از آن، ازجمله سلاح اورانيوم ضعيف شده ( DU)، آسيب جبران‌ناپذيري بر انسان‌ها و محيط‌زيست وارد كرده است. در بسياري از تحقيقات انجام‌شده، آسيب وارده به انسان و محيط‌زيست ناشي از كاربرد اين سلاح، ازجمله ناهنجاري‌هاي كرموزمي و مادر زادي، سرطان، كاهش محصولات زراعي به اثبات رسيده است. لذا ضروري است ضمن بررسي دقيق آثار مخرب استفاده از سلاح DU با توسعه دانش حقوقي، نسبت به ايجاد قواعد حقوقي بازدارنده، جهت جلوگيري از كاربرد اين‌گونه سلاح‌ها، اقدام جديدي صورت پذيرد. اين تحقيق به روش توصيفي – تحليلي مبتني بر متدلوژي حقوق بين‌الملل انجام‌گرفته است. اين مقاله درصدد است تا به اين پرسش پاسخ دهد كه آيا قواعد حقوقي بين‌المللي موجود، جهت جلوگيري از استفاده از سلاح‌هاي مخرب DU در مخاصمات منطقه‌اي و بين‌المللي مكفي مي‌باشند. طي بررسي انجام‌شده به نظر مي‌رسد قواعد حقوقي موجود، بازدارندگي لازم جهت ممانعت از استفاده سلاح اورانيوم ضعيف شده را نداشته و نياز به تأسيس و تدوين قواعد حقوقي جديد در نظام حقوق بين‌الملل و حقوق بين‌الملل محيط‌زيست، مي‌باشد. آنچه مسلم است حقوق بين‌الملل و حقوق بين‌الملل محيط‌زيست، در طول زمان درحال‌توسعه و پيشرفت بوده و جامعه جهاني خود به اين باور رسيده است كه با استفاده از ابزار حقوقي مي‌تواند از زيست‌كره و نسل هاي آينده بشرحفاظت نمايد.