كليدواژه :
جاودانه‌گرايي , اعتدال بخشي , افزايش آستانه تحمل , شفاعت
چكيده فارسي :
برخي موضوعات مانند اثبات وجود خدا، به‌اندازه‌اي واضح و ملموس هستند كه نيازي به اثبات ندارند و منكران آنها بايد دليلي براي انكارشان بياورند. نقش اميد و اميدواري در حيات انسان نيز از اين دست مسائل است. از اين رو داشتن آرزو نه تنها مذموم و ناپسند نيست؛ بلكه لازمه زندگي بشر است؛ چنان‌كه رسول‌خدا(ص) فرموده است: «الْأَمَلُ رَحْمَةٌ لِأُمَّتِي وَ لَوْ لَا الْأَمَلُ مَا رَضَعَتْ وَالِدَةٌ وَلَدَهَا وَ لَا غَرَسَ غَارِسٌ شَجَراً؛ داشتن آرزو، رحمتى براى امت من است و اگر آرزو نبود، هيچ مادرى فرزندش را شير نمى‌داد و هيچ باغباني درختى نمى‌كاشت».گر نبودي ميل و اميد ثمر كي نشاندي باغبان بيخِ شجر اميرالمؤمنين(ع) نيز فرموده است: «الْأَمَلُ رَفِيقٌ مُؤْنِسٌ؛ آرزو، رفيق و مأنوس انسان است». خداوند موضوع حياتي را به صورت غريزي در نهان همگان قرار داده است، اما با توجه به تضعيف آن در طول زندگي، لازم است به فكر تقويت آن باشيم و از هر چيزي كه بتواند در اين مسير به ما كمك كند، بهره بگيريم. يكي از مهم‌ترين و اساسي‌ترين كمك‌ها در «معادباوري و باور عميق به رستاخيز» نهفته است و بايد با تأمل و انديشه در حقيقت معاد، نقش آن در تقويت اميد را پيدا كرده و به عنوان «يك مُسكّن واقعي و دائمي و بدون ضرر» از آن كمك بگيريم. نوشتار پيش‌رو قصد دارد معادباوري را از چهار زاويه كه سبب تقويت اميد و اميدواري مي‌شود را معرفي كند.
