اثرات منابع متفاوت پتاسيم و كلسيم بر عملكرد و تعادل يوني گوجه‌فرنگي تحت تنش شوري دركشت هيدروپونيك

اكثر اراضي كشاورزي ايران در مناطق خشك و نيمه خشك قرار داشته و جزو خاك هاي شور محسوب مي شوند. به منظور بررسي تاثير متقابل شوري، منابع پتاسيم و كلسيم بر رشد و عملكرد گوجه ‌فرنگي آزمايشي فاكتوريل در قالب بلوك‌ هاي كامل تصادفي در شرايط هيدروپونيك در سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي آزمايشي شامل شوري در سه سطح (0، 20 و 40 ميلي ‌مولار كلريدسديم)، پتاسيم از دو منبع كلريد و نيترات (0 و 15 ميلي ‌مولار) و كلسيم از منابع كلريد و نيترات (0 و 10 ميلي ‌مولار) بودند. با افزايش سطح شوري شاخص‌ هاي رشد شامل ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ، تعداد گل و ميوه و كلروفيل برگ كاهش يافت. استفاده از نيترات كلسيم در شوري 40 ميلي مولار كلريد سديم سبب افزايش به ترتيب 55 و 95 درصدي وزن خشك اندام هوايي و ريشه گياهان شد. همچنين كاربرد نيترات كلسيم در بيشترين غلظت نمك سبب افزايش 75 درصدي كلروفيل كل شد. آناليز داده ‌ها نشان دادكه با افزايش شوري غلظت سديم در ريشه و ساقه افزايش و غلظت پتاسيم در اندام ريشه كاهش يافت ولي محتواي پتاسيم اندام هوايي تحت تاثير شوري قرار نگرفت. استفاده از نيترات كلسيم در شوري 40 ميلي مولار كلريد سديم سبب كاهش 23 درصدي غلظت سديم ريشه نسبت به گياهان تيمار شده با 40 ميلي مولار كلريد سديم گرديد. بنابراين با توجه به يافته هاي به دست آمده مي توان بيان كرد كه از بين منابع پتاسيم و كلسيم به نظر مي‌ رسد استفاده از نيترات كلسيم در مقايسه با موارد ديگر با افزايش كلروفيل كل، وزن خشك و تعديل در نسبت ‌هاي يوني مي تواند اثرات شوري را در گياه گوجه فرنگي كاهش دهد.