ميزان اتكاي حسابرسان مستقل بر كار حسابرسان داخلي با توجه به راهبرد پرورش مدير

واقع‌بيني يكي از چهار اصل بنيادي آيين رفتار حرفه‌اي حسابرسان داخلي است. بر اساس گزاره ارزش افزايي انجمن حسابرسان داخلي (2010) واقع‌بيني (بي‌طرفي) يكي از عناصر اصلي سه‌گانه حسابرسي داخلي، قلمداد مي‌گردد و استاندارد حسابرسي 610 (استفاده از كار حسابرسان داخلي) نيز واقع‌بيني را يكي از مؤلفه‌هاي اصلي براي استفاده از كار حسابرسان داخلي برشمرده است. رويكرد استفاده از واحد حسابرسي داخلي به‌عنوان زمينه ي پرورش مدير در شركت‌هايي استفاده مي‌شود كه بعداً حسابرسان داخلي به پست‌هاي مديريت اجرايي، ارتقا مي‌يابند. اين موضوع مي‌تواند بي‌طرفي (واقع‌بيني) آن‌ها را خدشه‌دار نمايد و بر اتكاي حسابرسان مستقل بر كار آن‌ها تأثير بگذارد. هدف اين پژوهش بررسي ميزان اتكاي حسابرسان مستقل بر كار حسابرسان داخلي با توجه به راهبرد پرورش مدير مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر، حسابرسان مستقل شامل شركا، مديران، سرپرستان ارشد و سرپرست حسابرسي مؤسسات حسابرسي ايراني است كه صاحبكاران آن‌ها داراي واحد حسابرسي داخلي فعال هستند. در اين پيمايش نهايتاً 100 پرسشنامه گردآوري و مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه حسابرسان مستقل به دليل آنكه واقع‌بيني حسابرسان داخلي در شركت‌هايي كه از راهبرد پرورش مدير استفاده مي‌كنند كمتر ارزيابي مي‌كنند؛ بر كار آن‌ها كمتر اتكا مي‌كنند و از نگاه آنان صلاحيت و اعمال مراقبت حرفه‌اي حسابرسان داخلي هنگامي‌كه واحد حسابرسي داخلي به‌عنوان زمينه پرورش مدير تلقي مي‌شود، كمتر است.