مستندات فقهي ضرورت تعامل مسالمت‌آميز پيروان مذاهب

نوشتارحاضردرپي پاسخ به اين سوال است كه مستندات فقهي كه براي تعامل بين پيروان مذاهب به كار مي‌رود كدام مي باشند؟استفاده از ادله فقهي براي اثبات ضرورت مباحثي همچون تعامل دربين مذاهب مختلف، حاوي تلاش براي بارورسازي لايه‌هايي متروك مانده از منابع فقهي مي باشد؛ بررسي ادله فقهي تعامل مسالمت‌آميز، برخوردار از ماحصلي است كه نه‌تنها اهميتي كمتر از نتايج حركت صرفاً اصلاحي اجتماعي ندارد بلكه روندهاي منتهي به شكل يافتگي وحدت اجتماعي را معني مؤثرتر و جديدتر مي‌بخشد. نتايج بدست آمده در اين مقال مشتمل بر چهارمحور: دليل عقلي، دليل قرآني وروايي و سيره ائمه:،اصحاب و امامان مذاهب اهل سنت نشان مي دهد،كه قواعدفقهي «تقديم اهم بر مهم»،«وجوب دفع ضرر محتمل» و«حفظ حرمت مسلمانان»،«وجوب مودّت ميان مسلمانان» به عنوان مستند عقلي ونقلي، درحفظ وحدت،و دوري از تفرقه مي‌باشد.وهمچنين ادله هاي ديگرفقهي ازجمله قرآن وسيره معصومين: واصحاب ، تعامل مذاهب مختلف با يكديگر را به عنوان يك ضرورت انكارناپذير به اثبات مي رساند.قصد مقاله اين است كه ادله ومستندات فقهي همزيستي مسالمت‌آميز بين دو تفكر تشيع و اهل تسنن را بررسي نمايم، لازم به ذكراست گفته‌ها و پيشنهادات مطرح‌شده درباره وحدت ميان شيعه و سني كمتر با دغدغه‌هايي فقهي درگير مي باشدبه نظر مي‌رسد كه براي كنار زدن ديدگاه‌هاي وحدت گريزانه بايد وحدت را در فضايي مؤثرتر و مطرح كرد استفاده از ادله فقهي اين فضا را براي ما ايجاد مي‌كند كه بتوانيم همزيستي مسالمت‌آميز بين پيروان مذاهب اسلامي را با قوت بيشتر اثبات نماييم لازم به ذكراست گفته‌ها و پيشنهادات مطرح‌شده درباره وحدت ميان شيعه و سني كمتر با دغدغه‌هايي فقهي درگير مي باشدبه نظر مي‌رسد كه براي كنار زدن ديدگاه‌هاي وحدت گريزانه بايد وحدت را در فضايي مؤثرتر و مطرح كرد استفاده از ادله فقهي اين فضا را براي ما ايجاد مي‌كند كه بتوانيم همزيستي مسالمت‌آميز بين پيروان مذاهب اسلامي را با قوت بيشتر اثبات نماييم.