بررسي نهشته هاي لسي در حوزه آبخيزرود اترك استان خراسان شمالي (با تأكيد بر پراكنش، قابليت ها و محدوديتها)

فاقد عنوان لاتين

نهشته هاي لسي به رسوبات بادرفتي با منشاء يخچالي، فاقد لايه بندي و با بافت منفصل درحد سيلت اطلاق مي گردد. اين رسوبات به طور پراكنده در 10 منطقه از حوزه اترك استان خراسان شمالي با مجموع مساحت بالغ بر 73500 هكتار(حدود 4/9 درصد از كل مساحت حوزه) مشاهده مي شوند. عمده اين اراضي در محدوده ارتفاعي 1000 تا 1700 متر واقع شده و گسترش آنها از شرق به غرب حوزه مزبور افزايش مي يابد. همچنين مستعدترين تاكستان هاي ديم استان خراسان شمالي واقع در منطقه بدرانلو بر روي اين خاكهاي حاصلخيز واقع شده اند. اراضي حاصلخيز ديم در مناطقي مانند تخته هاي سولدى، باغلق، نوده، غرب كهنه جلگه و ناوه بر روي اين نوع رسوبات قرار دارند. كاربري اراضي السي در حوزه آبخيز اترك اين استان از نظر وسعت به ترتيب شامل: زراعت ديم، مرتع، باغات ديم، زراعت و باغات آبي و مستحدثات مي باشد. در اين ميان كاربري ديم (مجموع اراضي و باغات ديم) به تنهايي حدود 67/52 درصد از مجموع مساحت اراضي لسي را شامل مي گردد. بعلاوه نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه مهم ترين محدوديت اين نوع اراضي، حساسيت خيلي زياد نسبت به فرسايش، پتانسيل سيل خيزي و لغزشي زياد، نفوذپذيري كم و در نتيجه تغذيه ناچيز سفره هاي زير زميني و كمبود منابع آب مي باشد. علي ايحال چنانچه در چارچوب يك طرح جامع و مدون و با برنامه ريزي صحيح و علمي از خاكهاي لسي استان بهره برداري شود، اين نوع اراضي مي توانند نقش مهمي را در توسعه اين منطقه از كشور ايفاء نمايند.

فاقد چكيده لاتين