عنوان مقاله :
توان مند سازي بافت هاي ناكارآمد شهري در راستاي توسعه پايدار كلان شهر تبريز از منظر جامعه شناسي شهر
عنوان به زبان ديگر :
Empowerment of dysfunctional urban structures in order to sustainable development of Tabriz metropolis from the perspective of sociology of city
پديد آورندگان :
يزدان خواه، فرزانه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز , احمدزاده، حسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه جغرافيا , بابايي، بشير بيگ دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه جغرافيا , پناهي، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه جغرافيا
كليدواژه :
توانمند سازي بافت هاي ناكارآمد شهري , توسعه پايدار كلان شهر تبريز , محلات تبريز
چكيده فارسي :
كلان شهر تبريز ، با پديده اسكان غير رسمي و نقاط حاشيه نشين و ناكارامد شهري مواجه است . تحقيق حاضر با هدف توانمند سازي بافت هاي ناكارآمد شهري در راستاي توسعه پايدار كلان شهر تبريز از منظر جامعه شناسي شهر به انجام رسيد . چهار محلۀ ناكارآمد در سطح كلان شهر تبريز شامل محلات چوخورلار، قازان داغي، ملاحسين باغي و شمس آباد جهت نمونه يه شيوه تصادفي خوشه اي انتخاب شدند . ابزار گردآوري اطلاعات ، پرسشنامه و از روش دلفي براي سنجش متغيرهاي استخراج شده استفاده شد . نتايج بدست آمده ، حكايت از وجود مشكلات و نارضايتي هايي در محلات مورد مطالعه دارد. محلۀ چورخولار داراي كمترين رضايت مندي از اصليترين شاخص هاي توسعۀ شهري شامل پايداري شهري، تابآوري شهري و حكمروايي اجتماعات محلي است. ميانگين بدستآمده براي پرسشنامۀ پايداري شهري 2/01، پرسشنامۀ تابآوري شهري 2/15 و حكمروايي اجتماعات شهري 2/05 است كه كمترين مقدار در بين محلات انتخابي است. پس از چورخولار، شمسآباد در متغير پايداري شهري با ميانگين 2/39، كمترين ميانگين را داراست و پس از آن محلۀ قازانداغي با 2/42 و ملاحسين باغي با 2/86 در رده هاي بعدي قرار دارند.
چكيده لاتين :
The metropolis of Tabriz is facing the phenomenon of informal settlement and suburban and inefficient urban areas. The present study was conducted with the aim of empowering dysfunctional urban contexts for the sustainable development of Tabriz metropolis from a sociological perspective. Four dysfunctional neighborhoods in the metropolitan area of Tabriz, including Chokhorlar, Kazan Daghi, Mollah Hossein Baghi and Shamsabad neighborhoods were selected as a sample of a cluster random method. Data collection tool was a questionnaire and Delphi method were used to measure the extracted variables. The results indicate problems and dissatisfaction in the study areas. Chokholar parish has the lowest satisfaction of the main indicators of urban development, including urban sustainability, urban resilience and governance of local communities. The average obtained for the urban sustainability questionnaire is 2.01, the urban resilience questionnaire is 2.15 and the governance of urban communities is 2.05, which is the lowest value among the selected parishes. After Chokholar, Shams Abad has the lowest average in the urban sustainability variable with an average of 2.39. After that, Kazan Daghi with 2.42 and Molla Hossein Baghi with 2.86 are in the next ranks.
عنوان نشريه :
مطالعات جامعه شناسي