نظم و امنيت اجتماعي در دوران آل بويه بر پايه سپاه كارآمد

سپاه در نزد سلاطين آل بويه از آن جهت كه خود ويژگي‌هاي نظامي گري داشتند و به دليل حفظ متصرفات و جنگ با مدعيان حكومت، داراي اهميت بسياري بود. از اينرو شناخت جايگاه، نقش و كاركرد سپاه در عهد بويه امري در جهت بازشناسايي ساختار حكومت و به تبع آن نظم و امنيت جامعه عصر آل بويه محسوب مي‌گردد. در اين راستا، سؤال محوري پژوهش حاضر اين است كه استراتژي نظامي سپاه در عهد آل بويه چگونه بوده است و از چه ويژگي هايي برخوردار بوده است؟ فرضيه مطرح شده اين است كه تركيب و استراتژي نظامي اين دوره از بخش‌هاي ناهمگون تشكيل شده بود: اين استراتژي تا زماني كه امراي مقتدري در راس قدرت بودند، منجر به نظم و امنيت كشور مي شد و با شروع ضعف امرا، موجي از ناامني نيز كشور را فرا مي گرفت. در جستار حاضر تلاش بر آن است تا نقش سپاه بر فرايند نظم و امنيت اجتماعي در دوره حكومت آل بويه با روش توصيفي تحليلي با رويكردي تاريخي و تكيه بر مطالعات كتابخانه اي تبيين شود.

The IRGC was important to the Sultan of the Buyids because of its militaristic nature and for maintaining its occupation and fighting the claimants of the government. Therefore, recognizing the position, role and function of the IRGC in the Buwayhid era is a matter of recognizing the structure of government and, consequently, the order and security of the society of the Buwayhid era. In this regard, the central question of the present study is what was the military strategy of the IRGC in the era of Al-Buwayh and what were its characteristics? The hypothesis is that the composition and military strategy of this period consisted of heterogeneous parts: this strategy, as long as powerful rulers were in power, led to the order and security of the country, and with the beginning of the weakness of the rulers, a wave of insecurity began. Learned. In the present article, an attempt is made to explain the role of the IRGC in the process of social order and security during the rule of Al-Buwayh by a descriptive-analytical method with a historical approach and relying on library studies.