كليدواژه :
گفتمان انقلاب اسلامي , اخلاق نتيجه محور , اخلاق فضيلت محور , فضيلت‌گرايي اخلاقي , سكولاريسم , عقل و شرع
چكيده فارسي :
انقلاب اسلامي ايران در سال پنجاه و هفت شمسي تنها يك انقلاب سياسي نبوده كه فقط به طور انحصاري در آن جا به جايي قدرت صورت گرفته باشد. بلكه شايسته آن است كه در نظر داشته باشيم در اين انقلاب يك فرآيند معرفتي و گفتماني صورت گرفته است و پاسداشت انقلاب در مقام اول شناخت گفتمان معرفتي آن و سپس تحقق آن آرمان‌هاي گفتماني در عرصه اجتماع، سياست و اقتصاد و اخلاق مي‌باشد. به عبارت ديگر نكته اول اين است كه توجه داشته باشيم، جوهره انقلاب اسلامي در ايران منبعث از يك تحليل و برداشت گفتماني است كه در آن دال مركزي اسلام است، آن هم اسلامي كه ويژگي‌هاي تفكر اجتهادي شيعه در آن وجود دارد. تفكري كه هم توسط سكولارهاي جهان غرب و هم جهان اسلام و هم توسط انديشه‌هاي سلفي اخباري‌گرا مورد نقد و هجمه شديد مي‌باشد. به عبارت ديگر نه سكولارها و نه سلفي‌هاي اخباري در جهان اسلام مباني معرفتي و تفكري انقلاب اسلامي ايران كه مبتني بر گفتمان معرفتي انقلاب اسلامي ايران بر اساس تفكر اجتهادي شيعه مي‌باشد را نمي‌پذيرند. در قرن بيستم و با پيروزي انقلاب اسلامي در ايران به رهبري حضرت امام بازگشت به دين در عرصه سياست احيا شد. گفتمان انقلاب اسلامي در ايران، ره‌آوردهاي مهمي داشت كه يكي از آنها احياگري دين در نظام بين‌الملل بود و پس از آن در كشورهاي مختلف اين موضوع به اشكال مختلفي تجلي يافته است. تفكر ديني در مقابل سكولاريسم كه يكه تازي مي‌كرد، بار ديگر احيا شد و تاكنون نيز اين دو گانگي سپهر سياست و دين مباحث زيادي را در كشورهاي دنيا چه در عرصه سياست و چه در عرصه آكادميك و پژوهش‌گري به وجود آورده است. نوشتار حاضر، به ره‌آوردهاي اخلاقي گفتمان انقلاب اسلامي مي‌نگرد و ضمن ارايه تعريف، تبيين و تحليل از اخلاق به وضعيت موجود و افق فراسو در اين باره خواهيم پرداخت.
چكيده لاتين :
The Islamic Revolution of Iran in the 1970s was not just a political revolution, which took place only exclusively the transformation of power. It is worth considering that in this revolution there has been an epistemological and discursive process, and the protection of the revolution is first of all an understanding of its epistemic discourse, and then the realization of those discursive ideals in the realm of society, politics, economics and ethics. In other words, the first point is to note that the essence of the Islamic Revolution in Iran derives from a discourse analysis in which the central slab is Islam, which is characterized by the Shiite ijtihad thinking. Thought criticized both by the secularists of the Western world and the Muslim world as well as by the Salafist. In other words, neither the secularists nor the Salafists in the Islamic world accept the epistemological and thought-provoking foundations of the Islamic Revolution of Iran which based on the epistemic discourse of .the Islamic Revolution of Iran and also based on Shiite ijtihadism In the twentieth century, with the victory of the Islamic Revolution in Iran led by Imam Khomeini, the return to religion was restored in the field of politics. The Islamic Revolutionary Dialogue in Iran had important repercussions, one of which was the revival of religion in the international system, and subsequently manifested in different ways in different countries. Religious thinking against secularism was restored once again, and so far, the dualism of politics and religion has created many debates in the world, both in the field of politics and in academia and scholarship. The present paper looks at the ethical principles of the Islamic Revolutionary Dialogue, while providing a definition, explanation and analysis of morality from the .present state and the horizons beyond that Key words: Islamic Revolution Discourse, Consequential Morality, Virtue Ethics, Moral Virtuality, Secularism, Intellect and Sharia
