انقلاب اسلامي و هويت پايداري

Islamic Revolution and Durability Identity

انقلاب اسلامي ايران را مي توان به مثابه پيروزي هويت مقاومت در برابر هويت سلطه تحليل كرد. در اين رويكرد انقلاب اسلامي ايران با تكيه بر مؤلفه هاي مذهبي اي كه در سخنان رهبرانش وجود داشت و نيز با پشتوانه ي باورداشت هاي مذهبي كنشگران اجتماعي توانست ورود و فعاليت در عرصه ي سياست را تسهيل كند. اعتراض به نظام سلطه و هويت مورد حمايت آن را مشروع دانسته و انقلابيون را در شورش عليه نظم اجتماعي اي كه با هويت بومي و مذهبي آنان بيگانه بود جسارت بيشتري بدهد. پيروزي انقلاب اسلامي هويت مقاومت را در بيرون مرزها نيز تقويت كرد. به جنبش هاي مقاومت جاني تازه داد و مردم كشورهاي مختلف را به دخالت بيگانگان در ساختار قدرت خود بدگمان كرد. درنهايت چهل ساله ي مقاومت انقلاب اسلامي، اين انقلاب را از حالت هويت مقاومت خارج كرده و آن به يك هويت برنامه دار تبديل كرده است.

The Islamic Revolution of Iran can be analyzed as the victory of resistance identity vs. the domination identity. In this approach, the Islamic Revolution of Iran, based on the religious components were presented in the speeches of its leaders, as well as, with supporting religious beliefs, enabled social activists to facilitate entry and activity in the field of politics. The protest against the system of domination and identity supported by it was legitimate and made revolutionaries more insensitive to the revolt against a social order that was alien to their indigenous and religious identity. The victory of the Islamic Revolution strengthened the identity of the resistance beyond the borders. It began to hesitate peoples of different countries to interfere with foreigners in their power structure. Eventually, the Islamic Revolution resistance movement, which took this revolution out of the status of the resistance identity, turned it into a programmer's identity.