اثرات خاك ورزي بين رديفي بعد از كاشت در زراعت سيب زميني

فاقد عنوان لاتين

سيستم ريشه اي سيب زميني ضعيف و نياز آبي آن بالا است. معمولا آماده سازي زمين براي كاشت سيب زميني نيازمند به ورود تراكتور و ادوات كشاورزي (خاك ورزي، تسطيح، پشته سازي و...) در چندين مرحله به مزرعه بوده كه به طور مشخص عامل مهمي جهت فشردگي بيشتر خاك مي باشد. چنانچه با نرم كردن خاك اطراف ريشه بتوان مقاومت خاك را كاهش و نفوذ ريشه سيب زميني را به داخل خاك افزايش داد، افزايش عملكرد محصول قابل دسترس خواهد بود. يكي از روش هاي كاهش تراكم خاك، عمليات خاك ورزي بين رديفي در طول فصل رشد محصول مي باشد. بنابراين در يك پروژه تحقيقاتي، سه روش خاك ورزي بين رديفي شامل: 1) خاك ورزي با زيرشكن به عمق 40- 35 سانتي متر، 2) خاك ورزي با گاوآهن قلمي به عمق 25-20 سانتي متر و 3) خاك ورزي با پنجه غازي به عمق 5 سانتي متر با روش شاهد (بدون عمليات خاك ورزي بين رديفي) در آبياري كامل و كم آبياري (75 درصد نياز آبي) مقايسه شدند. نتايج نشان داد كه خاك ورزي بين رديفي با زيرشكن و تيغه هاي قلمي باعث كاهش تراكم خاك و افزايش عملكرد سيب زميني شدند.

فاقد چكيده لاتين