استفاده از روش حد بحراني نيترات پاي بوته بمنظور كاهش مصرف كودهاي نيتروژنه در محصول سيب زميني

فاقد عنوان لاتين

نيتروژن نقش اساسي در رشد و نمو اندام هوايي گياه دارد و مواد آلي خاك، عمده ترين منبع تامين كننده نيتروژن در خاك مي باشند. به دليل كمبود مواد آلي در خاك هاي ايران، حجم زيادي از نيتروژن مورد نياز گياه از طريق كودهاي شيميايي نيتروژنه تامين مي شود. با توجه به اينكه كودهاي نيتروژنه تاثير زيادي بر افزايش عملكرد دارند، نحوه تاثير آن ها بستگي به نوع و ميزان كود مصرفي، رقم، تراكم، تناوب زراعي، استفاده از كودهاي حيواني، نوع سامانه آبياري و حاصلخيزي خاك دارد. مصرف بيش از حد نيتروژن، ممكن است سبب كاهش ماده خشك و افزايش قندهاي احيايي، پروتيين و نيترات شود. استفاده از نيترات پاي بوته يكي از روش هايي است كه باعث مي شود مصرف كودهاي نيتروژنه مديريت شده و از تجمع نيترات در غده جلوگيري شود. اين آزمايش به منظور ارزيابي كارايي روش اندازه گيري نيترات پاي بوته، پيش از سرك دهي نيتروژن در زراعت سيب زميني با سه تيمار، سه تكرار و در دو سال در مزارع مختلف زارعين استان هاي مختلف كشور اجرا شد. سه تيمار آزمايشي شامل: 1) شاهد (بدون مصرف كود نيتروژني)، 2) مصرف نيتروژن براساس نيترات پاي بوته، 25 الي 30 روز پس از كاشت و 3) مصرف نيتروژن براساس توصيه منطقه بود. نتايج دوساله نشان داد كه از لحاظ عملكرد، اختلاف معني داري بين دو روش نيترات پاي بوته و مصرف نيتروژن براساس توصيه منطقه وجود نداشت. غلظت نيترات در تيمار توصيه كودي منطقه، بيش تر از روش نيترات پاي بوته بود. در مناطقي كه مقدار نيتروژن نيتراتي در آن ها بيش تر از حد بحراني بود، عكس العمل مثبتي به مصرف كودهاي نيتروژني وجود نداشت.

فاقد چكيده لاتين