حقوق بشر و تحول مفهوم حاكميت (از حاكميت به مثابه مصونيت به حاكميت به مثابه مسئوليت)

Human Rights and the Evolution of the Concept of Sovereignty (from Sovereignty as Immunity to Sovereignty as Responsibility)

در اين مقاله در پي آن هستيم كه با تعريف دو مفهوم حقوق بشر و امنيت و حاكميت ملي بتوانيم ارتباط ميان آنها را تبيين كنيم و در واقع اين رويكرد را كه حقوق بشر تضعيف كننده حاكميت و امنيت ملي دولتهاست، به نقد بكشانيم و در راستاي اين فرض كه حقوق بشر مي‌تواند عاملي در راستاي تحكيم يكپارچگي ملي و در نتيجه تقويت حاكميت و امنيت ملي باشد، گام برداريم. حقوق بشر بايستي به عنوان هنجاري عام و جهاني مطرح شود، نه هنجاري منطقه‌اي يا خاص و اين امر در گرو روابط بين‌الاذهاني است كه آن را ساخته و پرداخته مي‌كند. نخست با نگاهي به حقوق بشر و سپس با ديدگاهي به سياست بين‌الملل، به تشريح مفاهيم حقوق بشر و حاكميت ملي و تحول اين مفاهيم از رهگذر رعايت و تضمين حقوق بشر پرداخته‌ايم. در نهايت رويكرد سازه­‌انگاري و نظريه بومرنگ طرح و بر همين مبنا نتيجه‌گيري شده است.

In this article, we seek to define the relationship between human rights and security and national sovereignty by defining the two concepts, and in fact to criticize the approach that human rights undermine the sovereignty and national security of states. In this regard, the authors assume that human rights can be a factor in strengthening national unity and thus strengthening sovereignty and national security. Human rights should be considered as a general and universal norm, not a regional or specific norm, and this depends on the interpersonal relations that make and pay for it. First, with a look at human rights and then with a view to international politics, we have explained the concepts of human rights and national sovereignty and the evolution of these concepts through the observance and guarantee of human rights. Finally, the constructivist approach and boomerang theory are designed and concluded on this basis.