بررسي تاريخي مختصات پوشاك در عصر صفوي

No title

بدون ترديد پوشاك بعنوان يكي از نيازهاي اوليه انسان متاثر از شرايط جغرافيايي،فرهنگي و اجتماعي دچار دگرگونيهاي بسياري شده است. توسعه و رشد جوانب فرهنگي و هنري همچون نقاشي، مصنوعات و نساجي با بن مايه هاي فلسفي و در چارچوب تفكرات ايراني و اسلامي در دوران زمامداري صفويان دگرگوني نسبتا محسوسي را در پوشاك ان دوران بوجود اورد ، اين دوران ملتقاي دو سنت در پوشاك است از سويي صفويان برپايه ارزشهاي مذهب و تفكر ايراني به بازاحيايي طرحهاي بومي و ايراني پرداختند و از سوي ديگر حجم مبادلات با جهان خارج ، امد و شد اروپاييان به ايران و حضور ساير مذاهب و اقوام در صحنه عمل سياسي-فرهنگي تاثيرات زيادي را در اين زمينه بر جا گذاشت ، استفاده گسترده از طرحهاي اسليمي در لباس و باز احيايي طرحهاي بومي و ايراني ، دوري از اسلوب شرق دور در تهيه و طراحي پوشاك و نهايتا بوجود امدن قطعاتي از البسه بويژه در پوشش بانوان متاثر از اموزهاي ديني از ابداعات پوشاك و تغييرات پوشش در اين دوران است. اين مقاله با محوريت بازنمايي تصويري صحيح در خصوص انواع البسه در دوره حكومت صفويان و با توسل به شيوه تحقيق كتابخانه اي و استناد به منابع تاريخي اين دوران صفوي در پي پاسخ دادن به اين سوال است كه مختصات اساسي پوشاك در سه بخش پوشش سر ،تن پوش يا پوشش تنه و پاي پوش چه بوده است؟

No abstract