رفاه همگاني: هدف انسجام اجتماعي

Public Welfare: The Purpose of Social Unity

«تنها معناي اولويت، اولويت اتفاق نظر است». (Bruno de Finetti, 1952) تحليلي كه در اين نوشتار ارائه شده، معطوف به رفاه همگاني به مثابه هدف انسجام اجتماعي است. اين تحليل اساسا مبتني بر پژوهشي آزمايشي است كه شوراي اروپا در سطح چندين سرزمين اروپايي (هم چنين در يك موسسه چندمليتي و يك دبيرستان) انجام داده است. اين آزمايش مبتني بر دعوت شهروندان (كاركنان، دانشجويان، بسته به مورد) به تامل درباره سه پرسش بنا بر منطق كنش متقابل بود: «از نظر شما رفاه چيست؟»، «رفاه نداشتن به چه معناست؟»، «چه قدر آماده ايد به رفاه كمك كنيد[1]؟». تفاوت اساسي ميان اين آزمايش و ديگر آزمايش ها مبتني بر نوع پرسش ها نيست، بلكه بيشتر مبتني بر اين است كه اين پرسش ها براي «گروه هاي شهروندان» طرح شده اند. در واقع اين پويايي كه روابط ميان شرايط زندگي آن ها و تحولات اجتماعي، اقتصادي و نهادي محيطشان را آشكار كرده است- «عينيت بخشيدن» به درك هاي فردي و رسيدن به اجماع درباره چيزي كه براي همگان اساسي است را امكان پذير كرده است. اگر هم رفاه، بنا بر ماهيتش، به طور انفرادي تلقي شده است، هنگامي كه همگاني مطرح شود، هدف جامعه مي شود. بدين سان از نظر شوراي اروپا پرسش درباره رفاه همگاني براي مديريت زندگي جمعي اساسي است.

The only meaning of priority, is the priority of consensus" Bruno de Finetti, 1952. The analysis presented in this article is focused on social welfare as the purpose of social unity. This analysis is basically based on an experimental research that the Europe's council has done in some European countries (and also in a multinational institute and a high school). This experiment was based on inviting citizens (employees and college student, etc. depending on the study case) to think about 3 questions based on the mutual action logic: "what is welfare in your opinion?", "what is the meaning of not having welfare?", "how much are you ready to help welfare?". The main difference between this experiment and other experiments is not the type of questions, but it is more about the point that these questions are created for "groups of citizens". In fact, this dynamism –that has shown relations between people's life conditions and social, economic and inherent evolutions of their environment– has made "objectifying" to individual comprehension and attaining to consensus about something that is essentials for everybody, more possible. Even if welfare, according to its nature, is considered individually, when it gets presented will be the purpose of society. So because of this, asking about public welfare would be essential for managing collective life.