مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ايرانيان و شيعيان در تايلند: از دوره آيوتايا تا زمان حاضر

چكيده فارسي :

تاريخ روابط فرهنگي و تجاري ايران با كشورهاي جنوب شرقي آسيا به پيش از اسلام باز مي گردد كه رابطه با سيام و سابقه حضور ايرانيان در آن كشور از اين جهت در خور توجه و پيگيري است. اين نوشتار، گزارش مفصل كريستف مارسينوفسكي در سخنراني عمومي وي در 20 مارس 2012 در مركز نالاندا- سريوجايا[i] است؛ و راجع به ايرانيان و شيعياني است كه در دوره صفوي (قرن هفدهم ميلادي) آمد و شد به سيام را آغاز كردند و جداي از روابط رسما ديپلماتيك و تجاري در دوره شاه ناراي (1656-1688)، نقش خود را در تبليغ تصوف و امور آموزشي و فرهنگي تثبيت كردند. همچنين، در اين مقاله شواهدي در تاييد اين دعاوي وجود دارد كه نشان مي دهد ناظران و هيئت هاي غربي به مشاوران شيعي شاه ناراي اشاره مي كنند. نويسنده عامل تاريخي اصلي و تعيين كننده در پس تسلط مسلمانان اهل سنت بر شيعيان تايلند را، دوربودن از پيامد «دوره مياني تاريخ ايران» مي داند. از ديد او، با اينكه اين روابط با زوال حكومت صفوي به دست افغان ها از بين رفت، اما شيعيان در دوره پهلوي (1921-1978) اين روابط را با تايلند از سر گرفتند. درنتيجه اين روابط شماري از سفرا و مردم تايلند به تشيع گرويدند و مراكز فرهنگي ايران در تايلند تاسيس شد. [i].