دوزخ در كتاب مقدس و الاهيات مسيحي

Hell in the Bible and Christian Theology

«دوزخ» واژه اي است كه از گذشته هاي بسيار دور در ميان اقوام گوناگون به كار مي رفته است. در ميان توتون هاي اوليه، «دوزخ» به مكاني در زير زمين اشاره داشت كه ارواح همه مردگان پس از مرگ به آنجا برده مي شد. در مسيحيت، امروزه واژه «دوزخ»، كه در نقطه مقابل بهشت جاودان است، عمدتا به مكان مجازات شيطان و همه افرادي اشاره دارد كه بدون توبه از گناهان مهم از دنيا رفته اند. اما مستندات مسيحيان براي اثبات باور به دوزخ چيست؟ نكته ديگر، مدت و ماهيت مجازات هاي دوزخ است كه از صدر مسيحيت تا به امروز، محل اختلاف نظر بوده است. مقاله حاضر پس از ذكر نام هاي دوزخ و ويژگي هاي دوزخ در كتاب مقدس، خطوط كلي مفهوم الاهياتي «دوزخ» را بيان مي كند؛ آنگاه، مستندات مسيحيان براي اين باور را مي كاود و در ادامه سه نظريه مشروط انگاري، همه رستگارانگاري و ابديت انگاري را در باب مجازات دوزخ بيان مي كند؛ و در نهايت، مقوله هاي تاثيرگذار در بسط آراي الاهياتي در باب دوزخ را برمي شمرد.

فاقد چكيده لاتين