مقايسه تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و رويكرد تلفيقي طرحواره درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش تعارضات زناشويي زوجين متقاضي طلاق

Comparison Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and an Integrated Approach of Schema Therapy based Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Reduction of Marital Conflicts in Divorce Applicant Couples

هدف: پژوهش حاضر با هدف ثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و رويكرد تلفيقي طرحواره درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش تعارضات زناشويي زوجين متقاضي طلاق انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و گروه گواه انجام شد. جامعه آماري شامل 90 نفر از زوجين مراجعه كننده به مركز مداخله در بحران شهر مشهد در زمستان 1397 بودند كه به روش نمونه گيري داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش و گروه گواه كاربندي شدند. گروه­هاي آزمايشي، با رويكرد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و پروتكل تلفيقي طرحواره درماني مبنتي بر پذيرش و تعهد مورد آموزش قرار گرفتند. هر سه گروه مقياس تعارضات زناشويي ((MCQ ثنايي و همكاران (1387) را در مراحل پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس در سطح معنا داري 0.05 انجام شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه هر دو درمان بر كاهش تعارضات زناشويي اثربخش مي­باشندو مقدار F بدست آمده براي هر دو گروه آزمايش در سطح آلفاي 01/0 معني دار بود. همچنين بين اثربخشي دو درمان تفاوت معناداري بود. ميانگين تعارضات زناشويي در گروه ACT184/2 و بعد از درمان 153/4 و ميانگين تعارضات زناشويي قبل از درمان در گروه طرحواره­درماني مبتني­ بر ACT 179/6­ و بعد از درمان، 132/1 بدست آمد و مقايسه ميانگين­ها نشانگر اثربخشي بيشتر طرحواره درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش تعارضات زناشويي بود (P<0.1). نتيجه گيري: با توجه به افزايش نرخ طلاق در كشور، رويكرد تلفيقي طرحواره درماني مبتني بر پذيرش و تعهد مي­تواند دركاهش تعارضات زناشويي و در نهايت كاهش ميل به طلاق موثر باشد.

Purpose: The aim of this study was to determine comparison effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and an integrated approach of Schema Therapy based Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on reduction of marital conflicts in Divorce Applicant Couples. Methodology: The present research method was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population consisted of 90 couples referring to the Mashhad Crisis Intervention Center in the winter of 2018, which were selected by voluntary sampling method and randomly applied in three experimental and control groups. The experimental groups were trained with a treatment-based approach based on acceptance and commitment and a combined protocol protocol based on acceptance and commitment. All three groups completed the marital conflict scale (MCQ) Sanaei et al. (2008) in the pre-test and post-test stages. Data analysis was performed using SPSS software version 24 and using covariance analysis test at a significance level of 0.05. Results: The findings showed that both treatments were effective in reducing marital conflict and that the F value obtained for both experimental groups at the alpha level was significant at 0.01. There was also a significant difference between the effectiveness of the two treatments. The mean of marital conflicts in ACT group was 2/184 and after treatment 153.4 and the mean of marital conflicts before treatment in the schema group, treatment based on ACT 179/6 and after treatment, 132/1 was obtained. Comparison of averages indicated a greater effectiveness of acceptance-based schema therapy and commitment to reducing marital conflict (P <0.001). Conclusions: Since the divorce rate is increasing in our country, this therapeutic integrated approach can help couples to reduction of marital conflicts and divorce tendency.