اثر بخشي آموزش بر رفتار درماني ديالكتيك بر تنظيم شناختي هيجان و كاهش نشخوار فكري در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

Effectiveness of Dialectical Behavioral Group Therapy on Rumination and Emotional Regulation Strategies in Patients with Generalized Anxiety Disorder

هدف: اختلال اضطراب فراگير يكي از شايعترين اختلالات اضطرابي مشاهده شده در مراكز باليني و همچنين، جمعيت عمومي است كه غالباً مزمن ميباشد. بنابراين اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش رفتاردرماني ديالكتيك به شيوه گروهي بر نشخوار فكري و تنظيم شناختيهيجان مبتلايان به اختلال اضطراب فراگير انجام شد. روش: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي مراجعان بزرگسال با شكايت در زمينه اضطراب مراجعه كننده به يكي از مراكز تخصصي روانپزشكي و رواندرماني در سطح شهر تهران در سال 1398 بود، كه از بين آنان به شيوه در دسترس تعداد 24 نفر انتخاب و با روش تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. در گروه آزمايش، آموزش رفتاردرماني ديالكتيكي در 10 جلسه و به صورت هفته ­اي 1 جلسه و هر جلسه به مدت 1 ساعت اجرا گرديد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس اختلال اضطراب فراگير (اسپيتزر و همكاران، 2006)، مقياس پاسخ نشخواري (نولمن-هوكسما و مارو، 1991) و مقياس تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2002) بود. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين سني در گروه آزمايش 39/54 و كنترل 38/76 سال بود. براساس نتايج آزمون مجذور كاي مشخص شد ميان گروه هاي آزمايش و كنترل از نظر مشخصات جمعيت ­شناختي (سطح تحصيلات، وضعيت تأهل و جنسيت) تفاوت آماري معنا­داري وجود ندارد (0/05P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، توصيه مي‌شود كه مشاوران و روانشناسان از روش رفتاردرماني ديالكتيك در كنار ساير روش‌هاي درماني براي كاهش نشخوار فكري و بهبود راهبردهاي تنظيم هيجان در مبتلايان به اختلل اضطراب فراگير استفاده نمايند.

Purpose: General anxiety disorder (GAD) is the most prevalent anxiety disorders in clinical centers and general population that mostly is chronic. Therefore, the aim of this study was to investigate the effectiveness of dialectical behavioral group therapy on rumination and emotional regulation strategies in patients with generalized aninety disorder. Methodology: This was a quasi-experimental study with a pretest and posttest design with a control group. The statistical population of the study included all adult clients with complaints about anxiety referred to one of the specialized centers of psychiatry and psychotherapy in the city of Tehran in 2019. Among them, 24 people were selected by available means and were randomly replaced in two groups. In the experimental group, dialectical behavior therapy training was performed in 10 sessions, 1 session per week and each session for 1 hour. Research instruments included the Pervasive Anxiety Disorder Scale (Spitzer et al, 2006), the Ruminant Response Scale (Knulman-Hooksma & Murrow, 1991), and the Cognitive Emotion Regulation Scale (Garnfsky et al, 2002). Data were analyzed by multivariate analysis of covariance in SPSS software version 21. Findings: The mean age in the experimental group was 39.54 and the control was 38.76 years. Based on the results of chi-square test, it was found that there is no statistically significant difference between the experimental and control groups in terms of demographic characteristics (level of education, marital status and gender) (P>0.05). The results showed that dialectical behavior therapy training is effective in reducing rumination and improving emotional regulation strategies in the experimental group (P<0.05). Conclusion: According to the results, it is recommended that counselors and psychologists use dialectical behavior therapy along with other therapies to reduce rumination and improve emotion regulation strategies in patients with generalized anxiety disorder.