مقايسه اثربخشي آموزش ورزش مغزي و فرزند درماني مبتني بر رابطه والد- كودك بر مشكلات رفتاري دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي

Comparison of Effectiveness of Brain Gym Education and Child-Parent Relationship Therapy on Reducing Emotional-Behavioral Problems among Elementary School Boys

هدف: مطالعات نشان ميدهد كه شيوع مشكلات عاطفي-رفتاري در دانش آموزان ابتدايي بالا مي باشد كه اين ميتواند زمينه ساز عوارض و مشكلات بسياري براي آنان و خانواده هايشان باشد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش ورزش مغزي و فرزنددرماني مبتني بر رابطه والد-كودك بر كاهش مشكلات عاطفي-رفتاري دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي انجام شد. روش: پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان پسر 11-7 ساله مشغول به تحصيل در مقطع ابتدايي شهرستان گرگان بود. با روش در دسترس تعداد 30 دانش آموز كه در پرسشنامه مشكلات رفتاري راتر- فرم والدين (فرم A) نمره بالا كسب كرده بودند، انتخاب و در سه گروه مساوي 10 نفري گمارش شدند. براي گروه ورزش مغزي 8 جلسه 1 ساعته به صورت 1 جلسه در هفته و براي گروه فرزنددرماني 10 جلسه 1/5 ساعته به صورت 1 جلسه در هفته انجام شد اما گروه گواه مداخلهاي دريافت نكرد. تحليل دادهها با روشهاي آمار توصيفي و كوواريانس يكراهه با اندازه گيري مكرر با SPSS نسخه 22 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در مرحله پس آزمون بين ميانگين نمرات پرخاشگري، افسردگي، اضطراب و ناسازگاري در آزمودني هاي سه گروه تفاوت آماري معنادار است (0/05>P). همچنين، نتايج نشان داد كه در مرحله پيگيري دوماهه اين اثربخشي پابرجا بوده و ميزان تأثير ورزش مغزي بر كاهش ابعاد مشكلات عاطفي-رفتاري نسبت به فرزنددرماني مبتني بر رابطه والد-كودك مؤثرتر بوده است (0/05>P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر ميتوان نتيجه گرفت برنامۀ آموزش ورزش مغزي و فرزند درماني والدين راهبردهاي مؤثري براي كاهش مشكلات عاطفي-رفتاري كودكان هستند. بر مبناي نتايج اين پژوهش به مشاوران و روانشناسان كودك پيشنهاد مي شود با استفاده از اين برنامهاي آموزشي در كاهش مشكلات عاطفي-رفتاري كودكان بكوشند.

Purpose: Studies show that the prevalence of emotional-behavioral problems in primary school students was high, which can lead to many complications and problems for them and their families. Therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of brain gym education and child –parent relationship therapy on reducing emotional-behavioral problems in primary school male students. Methodology: The research was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group and a two-month follow-up. The statistical population included all 7-11 year old male students studying in primary school in Gorgan. Using the available method, 30 students who scored high on the Rutter Behavioral Problems Questionnaire (Form A) were selected and assigned to three equal groups of 10 people. For the brain gym group, 8 1-hour sessions were performed once a week, and for the pediatric therapy group, 10 1.5 hour sessions were performed once a week, but the control group did not receive any intervention. Data analysis was performed by descriptive statistics and one-way covariance with repeated measures with SPSS version 22. Findings: The results showed that in the post-test stage, there was a statistically significant difference between the mean scores of aggression, depression, anxiety and maladaptation in the subjects of the three groups (P<0.05). Also, the results showed that in the two-month follow-up phase, this effect was stable and the effect of brain gym on reducing the dimensions of emotional-behavioral problems was more effective than child therapy based on the parent-child relationship (P<0.05). Discussion: According to the results of the present study, it can be concluded that parents' brain gym training program and child therapy are effective strategies to reduce children's emotional-behavioral problems. Based on the results of this study, counselors and child psychologists are suggested to try to reduce children's emotional-behavioral problems by using these educational programs.