ارزيابي بار اقتصادي تحميلي ناشي از مراقبت ناكافي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در تهران

The Estimation of the Imposed Economic Burden Due to Inadequate Medical Care in Patients Suffering from Type 2 Diabetes in Tehran

هدف هدف از اين پژوهش، بررسي ميزان تاثير مراقبت (درمان) هاي ناكافي در بيماران مبتلابه ديابت نوع 2 در ايران بر روي پيامد نهايي (عوارض ميكرو و ماكرووسكولار) و هزينه هاي تحميل شده در بيماران با ديابت نوع 2 است. روش اين مطالعه يك مطالعه مقطعي است كه در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در دو مراكز ديابت (خصوصي و دولتي) در استان تهران انجام شد. با به كارگيري مدل UKPDS و با استفاده از داده هاي 5 ساله (1392-1396) باليني جمع آوري شده از مراكز ديابت در سطح استان تهران (400 بيمار)، به پيش بيني نتايج براي مراقبت جاري پرداخته شد و سپس اين مقادير با فرض كنترل سه فاكتور اصلي هموگلوبين A1c، كلسترول با دانسيته كم و فشارخون سيستوليك در سطح استاندارد براي مدت زمان 20 سال مورد پيش بيني قرار گرفت و اختلاف نتايج حاصل با نتايج اوليه به عنوان بار اقتصادي و بار سلامت تحميل شده به واسطه مراقبت نادرست، ناكافي يا ضعيف در اين بيماران، نتيجه گيري شد. يافته ها مقايسه نتايج 20 ساله دو سناريو نشان مي دهد كه نسبت به الگوي درمان جاري، اميد به زندگي 4.3 سال، در بيماران با اصلاح الگوي درمان و كنترل متغيرهاي اصلي، قابل دستيابي است. يافته ها نشان دهنده افزايش هزينه هاي درماني جهت كنترل فاكتورهاي ذكرشده در روش مراقبت مطلوب، به ميزان 63,889,695 ريال و افزايش هزينه هاي كل نيز به ميزان 104,852,150 است. نتيجه گيري نتيجه مدل سازي نشان داد كه با توجه به جمعيت ديابتي هاي نوع 2 در كشور، (حدود 5 ميليون نفر)، در حدود 30 ميليون سال و به طور متوسط ساليانه بيش از 1.5 ميليون سال طول عمر از دست مي رود. با توجه به اين كه هزينه به ازاي طول عمر به دست آمده در مراقبت كامل كمتر از 3 برابر درآمد سرانه كشور است، انجام مراقبت كامل براي بيماران ديابتي يك برنامه بسيار هزينه-اثربخش به شمار مي رود.

Background: The purpose of this study is to evaluate the effect of inadequate (medical) care on the final outcome (micro and macrovascular effects) and imposed costs in Iranian patients suffering from type 2 diabetes. Method: The study is a cross-sectional one conducted among patients suffering from type 2 diabetes in two main diabetes clinics (a private and a public one) in Tehran province. Using the UKPDS model and 5-year clinical data collected from main diabetes centers in Tehran provinces (400 patients), outcomes for the current care were predicted, and then these values were predicted for 20 years, assuming that the three main factors of LDL, HbA1C, and systolic blood pressure at standard level have been controlled. The obtained results compared with the current care outcomes are considered economic and health burden imposed on these patients due to inappropriate, inadequate or poor care. Findings: Comparison of the 20-year results of the two scenarios shows that compared to the current treatment pattern, patients’ life expectancy can increase by 4.3 years as a result of modifying treatment patterns and controlling main variables. Findings show that treatment costs for controlling the mentioned factors increased by 63,889,695 rials and total costs increased by 104,852,150 rials in optimal care. Conclusion: The results of the model show that regarding type 2 diabetes population in the country (about 5 million people), about 30 million years and an average of over 1.5 million years annually are lost. Given that the cost of living in full care is less than 3 times the country’s per capita income, providing full care for diabetics is a highly cost-effective plan.