مقايسه اختلالات رفتاري و ارتباط مادر- كودك در كودكان ديابتي و عادي شهر اصفهان

Comparison the Behavioral Disorders and Mother-Child Relationship in Diabetic and Normal Children of Isfahan City

هدف: مطالعه حاضر با هدف مقايسه اختلالات رفتاري و ارتباط مادر- كودك در كودكان ديابتي و عادي شهر اصفهان انجام شد. روش: اين مطالعه مقطعي از نوع علي- مقايسه‌اي بود. جامعه پژوهش همه كودكان ديابتي شهر اصفهان در سال 2018 و كودكان عادي همتاشده با آنها بودند. نمونه پژوهش 100 كودك (50 ديابتي و 50 عادي) بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده بودند. ابزارهاي پژوهش چك‌ ليست رفتاري كودك (آخنباخ، 1992) و مقياس ارتباط مادر- كودك (يوسفي، 2014) بودند. داده‌ها با روش‌هاي خي‌دو و تحليل واريانس چندمتغيري در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه كودكان ديابتي و عادي در اختلالات رفتاري و ارتباط مادر- كودك با هم تفاوت معني‌داري داشتند؛ به عبارت ديگر، كودكان ديابتي در مقايسه با كودكان عادي داراي اختلالات رفتاري (و ابعاد آن شامل اختلالات درون‌سازي‌شده و برون‌سازي‌شده) بيشتر و ارتباط مادر- كودك ضعيف‌تري بودند ((P<0/05 ). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مي‌توان گفت كه ديابت نقش موثري در افزايش اختلالات رفتاري و كاهش ارتباط مادر- كودك دارد، لذا برنامه‌ريزي براي انجام مداخلات روانشناختي جهت بهبود ويژگي‌هاي كودكان ديابتي ضروري است.

Purpose: The present study aimed to comparison the behavioral disorders and mother-child relationship in diabetic and normal children of Isfahan city. Methodology: This study was cross-sectional from type of causal-comparative. The research population was all diabetic children of Isfahan city in 2018 year and matched normal children with them. The research sample was 100 children (50 diabetic and 50 normal) who were selected by available sampling method. The research instruments were the child behavior checklist (Achenbach, 1992) and mother-child relationship scale (Yousefi, 2014). Data were analyzed by methods of chi-square and multivariate analysis of variance in SPSS software version 21. Findings: The findings showed that diabetic and normal children had significant differences in behavioral disorders and mother-child relationship. In the other words, diabetic children in compared to normal children had more behavioral disorders (and its dimensions including internalizing and externalizing disorders) and weaker mother-child relationship (P<0/05). Conclusion: Based on the results, it can be said that diabetes has an effective role in increasing behavioral disorders and decreasing mother-child relationship, so planning for psychological interventions to improve the characteristics of diabetic children is essential.