مفهوم پروكلوسي اقنوم

Proclusean concept of Hypostasis

اين مقاله به توضيح و تدقيق فهم پروكلوس از مفهوم اقنوم مي پردازد. ايضاح مفهومي كه پروكلوس دستگاه جهانشناسي خود را بر بنياد آن طراحي، ترسيم و گسترش مي دهد. پيكره مفهومي پروكلوس از واقعيت جهان در سلسله اي از مراتب رسم مي شود كه هر مرتبه اقنوم نام گرفته است. هر اقنوم به نحو علي وحدت مراتب پايينتر از خود است و از طريق بهره مندي در وحدت مرتبه بالاتر از خود جذب مي شود تا سرانجام سلسله اقانيم در وحدتي نهايي تاليف مي شوند. بدين ترتيب همه كثرات جهان با واسطه اقانيم بر وحدتي نهايي بنياد مي شوند. اين مقاله چگونگي بسط و صدور اقانيم در ساخت واقعيت جهان و نسبت آنها با يكديگر را براساس دو اصل بهره مندي و عليت جهت تبيين مساله اصلي جهانشناسي پروكلوس يعني صدرو بالضروره جهان آشكار مي كند: نوشته پيش رو آشكارگي چگونگي صدور عالم مادي با واسطه هاي وحدت، عقل و نفس به منزله علل و سطوح وحدتبخش و بالفعل و ضروري جهان است.

This article is a clarification of Proclus conceptualization of hypostasis. In other words, it is the clarification of the concept upon which Proclus builds his cosmological system. Proclus conceptual articulation of reality is drawn based on hierarchical grades, which is called hypostasis. It is the underlying reality or substance, as opposed to attributes or to that which lacks substance. Consequently, all entities are synthesized within the final hypostasis, i.e., unity. The article explicates how different layers of reality emanate based on causality and participation, which is the main problem of Proclus cosmology. In other words, the article clarifies how the material world is actualized based upon unity, reason, and spirit as unifying causes of its reality.